Wees niet bang voor angst

Bang zijn hoort bij het leven, het doorbreken van angsten dus ook.
En dat begint met het accepteren ervan.

Stel je voor: jij kunt zelf kiezen hoe rijk je wilt zijn. Wat zou je wensen? Koop je een nieuw huis, nieuwe meubelen of een nieuwe outfit? Plan je meteen een afspraak bij Dr. Schumacher? Boek je direct een wereldreis of wil je ‘gewoon’ een nieuwe keuken of badkamer? Wat dacht je van een nieuw vriendje? Die ene die jou nooit ziet staan.

Wat zou je kiezen?
Rijkdom in de vorm van geld en bezittingen of innerlijke rijkdom door jezelf rijk en gelukkig te voelen?
Heb je ook de film The Secret gezien, of het boek gelezen, over de principes van de Wet van Aantrekkingskracht? Of heb je erover gehoord via collega’s, familie, kennissen buren of vrienden?

Vond jij ook dat het tijd werd om je wensen en dromen in realiteit om te zetten? Je wou de partner van je leven aantrekken of het huis van je dromen, je wilde een gelukkig leven leiden in voorspoed en overvloed? Misschien wel genezing van een handicap of ernstige ziekte?! Dit alles en meer moest mogelijk zijn met de Wet van Aantrekkingskracht!

Jij bent volgens deze eeuwenoude natuurwet namelijk zélf voor honderd procent verantwoordelijk voor alles wat zich in je leven heeft gemanifesteerd, of wat je in je leven nog zult ‘krijgen’. In de film en het boek The Secret wordt ‘Het Geheim’ onthult: hoe ook jij met de principes van de Wet van Aantrekkingskracht alles kunt aantrekken in je leven wat je maar wenst. Dit kan volgens The Secret middels de drie fases van creatie

In de eerste fase dien je exact te specificeren wat je werkelijk wilt, in de tweede fase richt je jouw aandacht op wat je wilt, vertrouw je erop dat het op je pad komt, laat je het los en geef je het over aan het universum. In de derde fase leer je hoe je kunt openstaan voor datgene dat je hebt uitgezonden. Wie nu nog met onvervulde wensen blijft zitten, heeft dat dan ook slechts aan zichzelf te danken was zo’n beetje de algemene consensus.

Je hoeft niet eens je levensdoel te kennen als je maar weet wat je nú wilt. Je hoeft ook niet integer te zijn, als je je maar niet concentreert op wat je niet wilt. En angst? Angst speelt al helemaal geen rol, daar moet je gewoon niet aan denken, anders werkt The Secret namelijk niet! Bang zijn hoort bij het leven, het doorbreken van angsten dus ook.

En dat begint met het accepteren ervan
Wees niet bang voor angst, maar hoe doe je dat dan? Is het allemaal werkelijk zo simpel?
Fase één, wensformulering, lukt vaak nog wel.

Maar dan fase twee, vertrouwen, essentieel voor de derde fase, die van herkenning, hoe doe je dàt? Kun je angst die je weghoudt bij je basisvertrouwen dan zo gemakkelijk weg denken of wensen? Hieronder leg ik je uit welke rol angst speelt in ons leven. Waarom het een verslaving is. En waarom The Secret daarom voor veel mensen niet werkt of heeft gewerkt.

En daar hoef je je helemaal niet voor te schamen of je schuldig over te voelen. The Secret is namelijk slechts één facet van de in werkelijkheid twaalf aspecten bevattende universele wet van aantrekking.
De grote spelbreker in het succes van deze natuurwet is namelijk wel degelijk ons gebrek aan vertrouwen veroorzaakt door de verslavende en beklemmende werking van angst.

De dwangmatigheid van onze gedachten aan angst maken de eigenschappen ervan vergelijkbaar met een fysieke verslaving, waardoor het minstens zo moeilijk te doorbreken is. Angst is de nummer één verslaving, want al hebben we niet allemaal zichtbare uiterlijke verslavingen, angst kennen we allemaal. Angst die, als we dit niet erkennen, ervoor zorgt dat we de wet van aantrekking niet of nauwelijks ooit succesvol toe kunnen passen.

Angst beïnvloed namelijk onze integriteit (één van de twaalf aspecten van de ware wet van aantrekking) en dus onze intentie (de basis van de ware wet van aantrekking). Ook is angst de basis voor vele fysieke verslavingen die we ondergaan, vaak alleen en in stilte, maar mét gevolgen! Verslavingen waarvan eetverslaving, drugsverslaving, koop- gok- en seksverslaving tegenwoordig de meeste aandacht opeisen. Maar ook over zelfverminking hoor je steeds vaker.

De ontkenning van de basis van deze verslavingen, angst, brengt ons alleen maar nog verder af van het mogelijke succes van vrije creatie, zoals bedoeld in The Secret!
Bijna al onze beperkende overtuigingen zijn het resultaat van angst voor pijn en zijn erop gebaseerd herhaling van pijn te voorkomen. De angst voor pijn is waarschijnlijk de eerste vorm.

Bijna al onze beperkende overtuigingen zijn het van innerlijke angst die we allemaal kennen en de meest bepalende. Vaak gestoeld op onbedoelde, pijnlijke ervaringen die we uit onze jeugd hebben meegenomen.
De pijn van afwijzing, van niet ‘gezien’ worden, van niet genoeg zijn, van falen, van gezichtsverlies of van verlaten worden, om enkele van de belangrijkste pijnpunten te noemen. Vaak wekt één van deze angsten de volgende op en versterken ze elkaar. Omdat we voor die angstige gedachten vaak geen uitlaatklep vinden, keren ze zich letterlijk naar binnen.

Met als gevolg dat deze angstgedachten kunnen leiden tot depressie, neerslachtigheid of simpelweg doemdenken. Stel: je onderneemt iets waarin je succesvol wilt zijn maar je vreest de pijn van afwijzing. Hulp vragen wanneer nodig en fouten erkennen zul je dan niet doen. Want dat beschouw je niet alleen als falen maar ook vrees je afgewezen te worden of zwak of dom bevonden te worden. Je vindt zodoende geen uitweg voor wat je vreest, voelt of wenst. En staat er alleen voor.

Je komt onder hoge druk te staan omdat wie je werkelijk bent en wat je werkelijk voelt, opgesloten zitten in jezelf. Omdat je denkt dat ‘opsluiting’ van je ware gevoel de enige manier is om je veilig te wanen voor pijn. Zelfveroordeling en schaamte zijn dan vaak ondersteunende motieven voor opsluiting in jezelf, voor isolatie van jezelf. Je vervreemdt steeds meer van je ware zelf, je omgeving, je vrienden en bekenden. Eerst innerlijk en daarna soms ook uiterlijk. Hierdoor liggen burn-out, neerslachtigheid en andere gevaren zoals ziekte, gespannenheid, cynisme en chronische moeheid op de loer.

Angst keert zich dus vaak naar binnen in de vorm van depressie, neerslachtigheid of doemdenken. Om innerlijke angst te kunnen ontkennen vindt angst ook vaak een weg naar buiten en uit zich dan in zich herhalend voorspelbaar dwangmatig gedrag (verslaving). Afhankelijk van waar je op dat moment gevoelig voor bent kies je onbewust de voor jou ‘beste’ verslaving uit. In feite zijn alle uiterlijke verslavingen even erg.

De ene verslaving leidt alleen sneller tot ellende dan de andere. Sommige verslavingen kun je lang zonder merkbare ernstige gevolgen volhouden, zoals bijvoorbeeld verslaving aan antidepressiva of seks. Maar de goodlooking succesvolle vrijgezelle zakenman die seksverslaafd is, heeft net zo’n groot probleem als de aan pijnstillers verslaafde huisvrouw, de ‘alleen op een feestje’ aan cocaïne verslaafde, of de alcoholist die reeds alles kwijt is en met een winkelwagentje met al zijn bezittingen erin door de stad zwerft en in het park op een bankje slaapt. Het één oogt slechts chiquer en daardoor minder erg.

Het dwangmatig karakter, de mate van angst en de moeilijk te doorbreken cyclus zijn echter exact gelijk.
Soms vraag je je inderdaad oprecht af waarom het doorbreken van angst (met als ‘handlangers’ twijfel en onzekerheid) zo vaak dan niet lukt. Je bent intelligent, of hebt in ieder geval ‘good common sense’, levenservaring, een sociaal netwerk en bent bovenal toch vindingrijk als het erop aankomt?!

Waarom ‘draai je er dan soms toch steeds verder in’ en lukt het je niet, dwangmatige – je steeds ongelukkiger makende – patronen te doorbreken?

Het antwoord bestaat uit drie basismechanismen: zelfveroordeling, schaamte en perfectionisme. Samen vormen ze het mechanisme van ontkenning en creëren ze niet alleen zo mogelijk elke verslaving, ze houden het vooral in stand. De belangrijkste van dit drietal is zelfveroordeling. Het niet kunnen veranderen van jouw niet-wenselijke omstandigheden neem je jezelf kwalijk omdat je vindt dat je het wél zou moeten kunnen.

Het feit dat iets niet lukt waarvan je vindt dat je het moet kunnen, leidt daarom vaak tot passiviteit en ‘verlamming’. Letterlijk de verlamming van angst. Zelfveroordeling werkt namelijk in de hand dat je constant bezig bent jezelf te demotiveren iets te veranderen aan je gedrag of denkwijze. Falen is immers geen optie. En omdat die kans er altijd inzit kun je maar beter nergens aan beginnen. ‘Want je kunt het niet zonder het risico te falen’ wordt al snel ‘ach laat maar’.

In passiviteit laat je kansen en mogelijkheden om een vervullend leven te creëren aan je voorbij gaan. Je zelfveroordeling helpt je doemscenario’s in je gedachten te creëren met betrekking tot falen en mislukken waardoor weer nieuwe angst geprikkeld wordt. Hierdoor ontstaat passiviteit, niets doen om omstandigheden te veranderen. Je komt vast te zitten.

Vastzitten in onwenselijke omstandigheden, gekoppeld aan de bijzondere en vindingrijke persoonlijkheid die je wel degelijk bent, brengt je al snel bij het tweede mechanisme dat ontkenning creëert en in stand houdt: schaamte. Schaamte motiveert ons vaak juist op die momenten dat we hulp het best kunnen gebruiken dit niet kenbaar te maken.

Bijvoorbeeld wanneer iets dat we ondernemen mislukt, wanneer we het simpelweg niet alleen (aan)kunnen of wanneer we aanmoediging nodig hebben. Wanneer hulp tijdens het doorbreken van ongewenste patronen noodzakelijk is maar we deze hulp niet inroepen vanwege schaamte, rest ons vaak niets anders dan terug te vervallen in ons dwangmatig onwenselijk gedrag.

Hierdoor voelen we ons weer ‘mislukt’ en steekt zelfveroordeling de kop weer op. We voelen ons nog eenzamer en sluiten ons weer een stukje meer op in onszelf. De schaamte is hiermee gegroeid en de drempel om om hulp te vragen is alleen maar hoger geworden.

Je zit vast in een spiraal waarvan je niet gelooft eruit te zullen komen. Kostbare levensenergie wordt daarom ingezet om gedrag te ontwikkelen dat in het teken staat van verbergen hoe bang, ongelukkig en eenzaam je werkelijk bent. Om verslavingen in stand te kunnen houden creëer je perfectionisme, het derde mechanisme van ontkenning.

Ik bedoel hier niet mee dat jij of je leven er perfect uitzien maar dat je zo perfect mogelijk naar buiten weet te verbergen wat er van binnen werkelijk gaande is. De lange tijd dat dit soort problematiek redelijk onopgemerkt kan blijven voor de omgeving heeft te maken met de verhoogde controledrang van de verslaafde (perfectionisme).

Manieren om je dwangmatig gedrag te verbergen, worden een tweede natuur.

Pas wanneer de gevolgen niet meer te stoppen of te verbergen zijn komt ‘de aap uit de mouw’. Zoals werkverzuim, SOA’s, ziekte, schulden, asociaal gedrag maar ook ontslag, beslaglegging, huisontruiming en zelfs diefstal, prostitutie en detentie. Niettemin duurt vaak ook dan nog de ontkenning voort en worden allerlei plausibele verklaringen (eigenlijk excuses) verzonnen voor de problematische omstandigheden.

Elk excuus is beter dan de waarheid die zo gevreesd wordt. Het ligt aan de werkgever, de economie, de gezondheid, de maag, de stofwisseling, de partner, de bank, de huurbaas, de overheid en wie of wat dan ook. Op deze excuses wordt door mensen in de omgeving vaak negatief of in het geheel niet gereageerd – meestal een teken van herkenning. Probeer er ook eens iemands beklemmende angst en immense eenzaamheid in te (h)erkennen, die je immers van je zelf ook kent.

De verslaving ‘verdooft’ je angst zodat de ergste beklemming ervan lijkt te verdwijnen en je het gevoel hebt weer te kunnen functioneren en enigszins te kunnen ontspannen. Ontspannen via ontkenning van wat je werkelijk voelt; angst en daardoor twijfel, onzekerheid en eenzaamheid. Verslaving als een ‘pijnstiller’ met vervelende, soms zelfs desastreuze gevolgen.

Deze gevolgen zijn natuurlijk niet altijd even extreem en bij velen uiten ze zich ‘gewoon’ in een onvervuld leven. Een onvervulde carrière vol met gemiste kansen, onvervulde relaties zonder passie en een gebrek aan levensenergie, je voelt geen bezieling. Ook bij deze ‘mildere’ uitingen spelen zelfveroordeling, schaamte en perfectionisme een belangrijke rol.

De energie die je, door je angst gedreven, steekt in het verslavend mechanisme van ontkenning kan met behulp van acceptatie, openheid, en hulp vragen, ook aangewend worden voor het ontwikkelen van andere kwaliteiten. Zoals moed om hulp te vragen wanneer nodig en voor het tonen van je kwetsbaarheid, zodat je je zwakte leert accepteren. Wilskracht om een niet-vervullend (verslavend) patroon te doorbreken.

Je hebt de wil nodig om te besluiten je onwenselijk patroon nu echt, koste wat kost, te doorbreken. En dat vraagt om de bereidheid de verantwoording voor alle mogelijke consequenties van je besluit te aanvaarden, waaronder dus de waarheid onder ogen zien en hulp vragen wanneer je vastzit. Maar ook doorzettingsvermogen, nodig om je besluit vol te houden, kun je ontwikkelen met dezelfde levensenergie die je nu besteed aan
ontkenning.

Ontkenning voor het creëren van schijnveiligheid. Hoe perfecter, en dus ogenschijnlijk veiliger, alles lijkt hoe minder groot de kans dat men erachter komt dat je in werkelijkheid bang en onzeker bent, twijfels hebt en je vaak alleen voelt. Maar ben je wel zo alleen met je angst, twijfel en onzekerheid? Hebben we dat niet allemaal? Als je het voelt, bestaat het toch? Waarom zou je het dan anders voordoen, verstoppen of ontkennen?

De in het begin van dit artikel genoemde methode The Secret motiveert ontkenning: ‘concentreer je op het positieve en ban zo het negatieve uit’. Een mechanisme dat sinds het bestaan van de mensheid telkens slechts tijdelijk bleek te werken. Desondanks steekt het iedere keer weer in een nieuwe vorm de kop op als een ‘gemakkelijke’ oplossing voor een onvervullend leven. Angst, twijfel en onzekerheid raak je kwijt door het te ontkennen, er een ander doel voor in de plaats te stellen, volgens The Secret. Niet door het te accepteren, het aan te gaan en je er innerlijk van te bevrijden.

Volgens mij schuilt het ware geheim niet in ontkenning, maar juist in erkenning, in erkenning van je mens zijn. Erkenning van je angsten, twijfels en onzekerheden. In het, hoe moeizaam dat soms ook is, erkennen en accepteren van schaamte, zelfveroordeling en perfectionisme. Ervoor uitkomen, zodat je het kunt delen en daarmee ook anderen in staat stelt dat waar ze bang voor zijn te delen en ‘in het gezicht te kijken’. Zodat je het kunt leren accepteren, het kunt leren kennen en begrijpen, en vervolgens écht leert los te laten.

Alleen zo kun je het angstpatroon eindelijk doorbreken. En dat maakt je pas écht krachtig. Van binnenuit. Met eeuwigdurende resultaten als gevolg. Niet meer bang zijn voor angst! En daarmee je dwangmatige wens alles te willen beheersen opgeven. Acceptatie van jezelf zoals je nu bent, mét je verslaving, mét je angst, acceptatie van je leven zoals het nu is. En als je kiest te veranderen, dan wel vanuit liefde, respect en eerbetoon aan jezelf en dit leven.

Vanuit het besef dat angst en het voortdurend doorbreken daarvan iets is dat gewoon bij je hoort, bij dit leven hoort en wat je gemeen hebt met ieder ander mens. Waar je je niet voor hoeft te schamen, wat dus niet ontkent hoeft te worden, omdat je het accepteert en er dus mee om leert te gaan. In plaats van proberen te ontsnappen aan wie je werkelijk bent in de hoop angst, twijfel en onzekerheid te kunnen omzeilen door het te ontkennen.

Door angst als onderdeel van je kwetsbaarheid te accepteren zal je integriteit blijvend groeien, worden je intenties almaar zuiverder, ben je steeds minder bang, durf je écht te geloven in wat je wenst, ontspan je zonder reserve, én zul je waarlijk krijgen wat je wenst.

The Real Secret dus: wees niet bang voor angst

De energie die je, door angst gedreven, steekt in Het Verslavend mechanisme van OntkennIng kan met behulp van acceptatie, eenheid, en hulp vragen, ook worden aangewend voor het ontwikkelen van andere kwaliteiten. zoals Moed,om hulp te vragen wanneer nodig en voor het tonen van je kwetsbaarheid, zodat je je zwakte leert accepteren.

Percy Dens