Reisgigant Thomas Cook werd op 23 september 2019 failliet verklaard. Duizenden vakantiegangers en de toeristensector zijn gedupeerd. In het al zo geplaagde Griekenland zitten veel hotels en andere bedrijven in de sector ineens zonder inkomsten. Het is wat. Je geniet van je welverdiende vakantie en zomaar moet je 1.000 euro aan je hotel betalen om jouw hotelkamer op te mogen.
Komt dit faillissement uit de lucht vallen? Vanzelfsprekend niet. De Thomas Cook Group Inc. maakte in het boekjaar 1 oktober 2017 tot 1 oktober 2018 een verlies van $ 163 miljoen. Op 30 september 2018 had Thomas Cook een eigen vermogen van nog slechts $ 291 miljoen en schulden ter grootte van $ 6,2 miljard. Er kon daarom niets gebeuren of het was mis met dit bedrijf.
Toch blijkt niet uit het jaarverslag van de Cook Group dat men de toekomst duister inzag. Dat was zelfs nog niet het geval toen over de periode 1 oktober 2018 tot 1 april 2019 een verlies werd gemaakt van $ 1,47 miljard en het verhoudingsgewijs kleine eigen vermogen was weggevaagd. D
e CEO van Thomas Cook kondigde op 16 mei 2019 wel maatregelen aan om het bedrijf ‘weer op koers te krijgen’, zoals een herkapitalisatieprogramma om het eigen vermogen te herstellen. Uit een persbericht van 28 augustus 2019 bleek dat de herkapitalisatie niet lukte en minder dan een maand later was het gedaan met Thomas Cook.
Tussen het bekendmaken van het resultaat van 1 oktober 2017 tot 1 oktober 2018 in het vierde kwartaal 2018 en het faillissement op 23 september 2019 is het voor de vakantiegangers en voor de bedrijven die met Thomas Cook werkten ‘business as usual’ geweest. De pers bleef afzijdig en veel beursanalisten beschouwden tot voor kort het aandeel Thomas Cook nog als een ‘goede koop’.
De manier waarop dit bedrijf ter ziele is gegaan en het spoor van ellende dat het bij niets vermoedende gedupeerden heeft veroorzaakt, is exemplarisch. Op meerdere terreinen in de economie rommelt het. Nog steeds wordt echter gedaan alsof ‘het goed gaat met de economie’. Het is struisvogelpolitiek en daarmee benadelen wij onszelf uiteindelijk.
Het geldsysteem loopt op zijn laatste benen. Als het instort dan gaat het zoals bij Thomas Cook. Plotseling, zonder aankondiging vooraf, of voorafgegaan door dermate vage signalen dat je er nog alle kanten mee op kunt. Wij moeten ons gaan richten op hoe we de economie (de manier waarop we in onze materiële behoeftes voorzien) met elkaar zo kunnen regelen dat we niet langer worden gestuurd en bestuurd door autoriteiten die eigenbelang en hebzucht op hun voorhoofd hebben geschreven.
In het laatste jaarverslag van Thomas Cook staan veel pagina’s die gaan over de beloning van directie en commissarissen. Nergens wordt gemeld dat men een stap terugdoet vanwege de slechte situatie waarin de onderneming verkeert.
Wat kunnen we doen? Hierover geef ik veel informatie in ‘Geld in de Bijrol’.
© Ad Broere, econoom en auteur
