Bomen lijken op mensen, op meer manieren dan je denkt, alleen kunnen bomen heel
oud worden, veel ouder dan wij en enorm groot; imponerend groot zelfs!
Als je zo een woudreus ziet staan, dan weegt zo’n boom snel zo’n tien ton!
Waar komt al dat hout vandaan?
Al dat hout is ergens van gemaakt en mensen redeneren dan;
dat die boom zijn voedingsstoffen via zijn wortels uit de grond haalt. Maar klopt
dat wel? Want als die boom, van 10 ton, zijn voeding uit de grond had gehaald, dan
zou er een paar ton grond verdwenen moeten zijn en zou die boom in een kuil staan.
Als al die bouwstoffen uit de grond onttrokken waren, zou je dat kunnen zien aan de
grond. Dat hout is ergens van gemaakt, maar niet uit grond en uit onderzoek blijkt dat
maar max. 0.5% van de massa van een boom uit de grond zelf komt. In de vorm van
spoorelementen en wat mineralen.
De rest komt uit de uit de CO2 in de lucht , in de vorm van C (koolstof) en uit het regen-
of grondwater H 2 O, als H 2 ( waterstof). Dat wordt gerangschikt in het houtmolecuul als
koolstof-waterstof-koolstof-waterstof-koolstof-enz. in een prachtige symmetrie.
De resterende O 2, van de CO 2 en de O van H 2 O, worden terug gegeven aan ons, om te ademen.
Licht, lucht en water materialiseren zich als een boom.
Chlorofyl is daarbij cruciaal en een prachtig molecuul met een speciale groene kleur.
Als je een menselijke cel en een chlorofyl-cel naast elkaar, onder een elektronen-
microscoop bekijkt, dan wacht je een enorme verassing:
Je ziet namelijk bij allebei de cellen exact dezelfde bouwstenen!
Als je een menselijke cel vergelijkt met een plantencel vindt je dezelfde sporen en
minerale elementen, alleen anders gepositioneerd, zo ontdekte Dr. Ing. Erwin Thoma.
Bomen hebben een prachtige geometrische atoomstructuur, net als bij sneeuw kristallen;
Iets anders gepositioneerd dan bij mensen, maar met dezelfde bouwstenen.
Helemaal binnenin de chlorofyl-cel zit een ring van stikstofatomen en in die ring zit,
één enkel magnesium-atoom, dat zo klein is dat het geen wezenlijk deel uitmaakt van
de totale massa van de chlorofyl-cel.
Dat magnesium-atoom zit daar natuurlijk niet voor niks en Erwin Toma zegt, dat als
je de hele structuur van die chlorofyl-cel intact laat en dat éne magnesium-atoom
vervangt door een ijzer-atoom, dat er iets wonderlijks gebeurt: dan verandert de kleur
van groen naar rood en heb je een hemoglobine-cel!
Dat zijn de cellen die ons bloed rood kleuren en de zuurstof transporteren door ons
lichaam. Bomen en mensen lijken niet alleen qua celstructuur enorm op elkaar, maar
op meer fronten dan je zou denken.
Dieren en mensen kennen allebei angst, das duidelijk.
Iemand die nog nooit bang is geweest, bestaat niet, angst is een menselijke emotie.
Wat zeg ik; menselijk?
Bij beesten is dat net zo en ze hebben ook een geheugen.
Als voorbeeld die olifant die na jaren iemand herkende die hem mishandeld had en
probeerde aan te vallen. Wanneer je dat menselijk interpreteert en het ziet als
boosheid, dan lijken dieren meer op ons dan je zou denken.
Maar ook planten kunnen angst voelen, weet ik al een tijdje. Bij een test met een
plant, die op een galvanometer was aangesloten, kon men vaststellen, dat degene
die er kort tevoren een blad vanaf had getrokken, werd herkend!.
Een galvanometer is een apparaat dat oppervlaktespanning meet en o.a. wordt
gebruikt als leugendetector bij ondervragingen bij mensen. Nadat iemand een blad van
een plant had afgetrokken, lieten ze diverse mensen langs die plant lopen.
De waarden die de galvanometer weergaf bleven constant bij iedereen die langsliep,
totdat diegene langsliep die het blad eraf getrokken had! De meter sloeg
onmiskenbaar uit bij die ene persoon en niet bij de anderen. Geen idee wat je dan
meet; angst, boosheid, of hoe je die reactie wilt noemen, maar een feit is dat die
galvanometer iets liet zien dat niemand kon verklaren!
Na een ‘slechte’ ervaring reageerde er iets in die plant dat meetbaar was aan zijn
bladeren en daar kan je allerlei namen aan geven. Maar in ieder geval herinnerde die
plant zich die ene persoon, want bij alle andere personen was er géén uitslag.
Bewustzijn manifesteert zich in meer vormen dan wij kunnen bevroeden.
Peter Sattva
