Ons leersysteem deugt niet en maakt leerlingen eerder dommer dan intelligenter en dan bedoel ik het verschil tussen het ‘verwerken’ van onze huidige informatiestroom, of het werkelijk inzicht verkrijgen in feitelijkheden.De gemiddelde school is cijfergericht, in plaats van ontdekkingsgericht.
Vooral op scholen met een klassikaal systeem, krijgen kinderen voorgekauwde leerstof te verwerken. Kinderen leren zo niet om zelf verbanden te leggen, maar leren om na te praten. Kinderen worden gekneed tot ‘marionetten’, die hebben afgeleerd om zelf na te denken en omdat ze allemaal hetzelfde geleerd hebben, worden ze onderling inwisselbaar!
Behalve voor wat je moet kunnen, bepaalt ons leersysteem ook dat er maar één goede manier is om
dat te doen. Over wat goed is en wat niet goed is,hoef je niet meer na te denken; dat wordt bepaald
door het leersysteem. Die gedwongen hersenspoeling begint al jong.
Kinderen leren zo ook dat er maar één antwoord goed is! Dat is gevaarlijk, omdat kinderen op die manier niet leren iets van meerdere kanten te bekijken. Zo leren ze af om zelf na te denken; het antwoord staat toch al van tevoren vast. En natuurlijk is het belangrijk om te kunnen schrijven, lezen en rekenen.
Maar als je alleen mag opschrijven wat klopt met wat je verteld is, alleen leest wat voorgeschreven is en alleen maar iets uitrekent, tot het klopt met een vaststaande uitkomst, leer je nooit wat die uitkomst betekent. Als bij ‘begrijpend lezen’, jouw interpretatie moet kloppen met iets dat al van tevoren vaststaat, leer je nooit begrijpen wat het voor jou betekent.
Analfabeten zijn niet alleen de mensen die op volwassen leeftijd niet kunnen lezen en schrijven,
maar ook mensen die alles interpreteren vanuit een aangeleerd ‘patroon’. We leven in een informatie tijdperk
waarin het verzamelen van informatie belangrijker is geworden dan het begrijpen ervan. Informatie is geen
synoniem voor ‘wijsheid’. Informatie verzamelen leidt nooit tot begrip van die informatie, als de interpretatie al
van tevoren vastligt.
Alle informatie wordt met gestandaardiseerde wetenschap ‘verwerkt’ en niet met wijsheid
geïnterpreteerd. Informatie wordt niet geïntegreerd, maar kortzichtig gebruikt voor korte termijnwinsten,
waardoor het zijn inhoudelijke waarde verliest. Het gaat niet meer over wie, of wat je met die informatie kan
dienen, maar hoe men het meeste aan die informatie kan ver-dienen.
Onze economie verwart dienen met ver-dienen en daarmee volg je alleen maar een kapitalistisch doel. Door deze verwarring is voor velen de inhoudelijke betekenis van bijna alles verloren gegaan en gaat alles alleen maar over ‘opbrengst’ en overleven.
Een voorbeeld van wat verloren is gegaan: Iedereen weet dat Pi iets te maken heeft met een cirkel en
sommige weten ook dat het een oneindig getal is.
Weinigen weten wat Phi, de Heilige graal, of de Gulden Snede is. Nog minder mensen weten waarom Pi
eigenlijk oneindig is. Ons is geleerd dat je met zo’n lang getal moeilijk kan rekenen; om Pi op te kunnen schrijven, heb je aan miljarden cijfers tekort.
Opschrijven is onmogelijk, dus hebben we geleerd om het af te korten tot 3.14!
We gebruiken die informatie, zonder het besef dat die drie cijfers tekort schieten
om Pi uit te drukken.
Zo benaderen we de werkelijkheid, maar bereiken we die nooit. Onze werkelijkheid is werkelijk
oneindig, maar iedereen heeft geleerd dat alles een einde heeft. Hierna wat ‘simpele’ uitleg die iedereen kan checkenmet info van het internet. Precies omdat oneindigheid niet past in het plaatje van onze rationele wetenschap, is het verwijderd uit alle bronnen die ons daar bewust van kunnen maken.
Iedereen heeft geleerd over Egypte en de piramides en hoe die gebouwd werden, maar dat verhaal is
ontdaan van wat de bouwers van de piramides (die trouwens duizenden jaren ouder zijn dan we geleerd
hebben) in essentie bedoelden. Eén duidelijk controleerbaar feit is de Egyptische maatvoering.
Wat oneindig werkelijk betekent is verloren gegaan door de manier waarop we er mee leerden omgaan.
Net zo is de waarde, of de inhoud van het meeste, dat ze ons hebben (aan)geleerd, verloren gegaan.
Bij de bouw van de grote piramide gebruikte men een eigen maatvoering: Piramide Inches (PI)en Cubit’s.
25 PI =1 Cubit. Inches en meters bestonden toen nog niet. Eén basiszijde= 9131 PI. 4×9131 PI = 36524 PI
omtrek.
Deel je dat door 100, dan krijg je de dagen per jaar, inclusief schrikkeljaar. De piramidebouwers rekenden niet, zoals onze wetenschap, met rationele getallen, maar met oneindigheid! Afgekort is Phi 1,618 en dit plaatje laat zien hoe ‘Phi’ werd ‘verstopt’ in de piramide.
Door die twee oneindige getallen, Pi en Phi van elkaar af te trekken
ontstond de ‘Cubit’. Andere maatvoering had hele andere
verhoudingen gegeven.
De Egyptenaren rekenden niet met rationele getallen, maar met oneindigheid!
Naam: Pi – Phi2 = 1 Cubit
Symbool: π – φ2 = 1 Cubit
Getalswaarde 3.1416 – 2.6180 = 0.5236mtr
Door de manier waarop we er mee om leerden gaan, hebben we van jongs af aan, geleerd om informatie en
feiten te gebruiken, niet om ze te begrijpen en dat onbegrip vindt je terug in de manier waarmee we omgaan
met de wereld. Met al deze aangeleerde ´kennis´ is er iets verloren gegaan in onszelf;
Dat, wat we er zelf van vinden, of zouden voelen, is in al die kennis niet meegenomen! De toepassing van
informatie is buiten het perspectief van het ‘zelf interpreteren’ van die informatie komen te liggen.
We leerden om informatie te gebruiken, niet te begrijpen. Verwondering over dingen, heeft plaats gemaakt
voor het verwerken van informatie.
Wat we als kind nog hadden; onze onbevangenheid, heeft plaats gemaakt voor ‘abstract’ denken. Onze openheid voor, en verwondering over alles, hebben plaats gemaakt voor ’Cartesiaans’ denken! Denken in oorzaak en gevolg; in Causaliteit, waardoor wonderen en verwondering plaats hebben gemaakt voor kennis en feiten.
Die verschuiving heeft ons leven veranderd van iets wonderbaarlijks;van iets magisch, naar iets waarvan we denken dat het ‘beheersbaar’ en ‘maakbaar’ is.
Iets waarover we controle denken te hebben, of in ieder geval iets waarover we hebben leren denken dat wij
het kunnen controleren en/of beheersen.
Ons leven is, tot op zekere hoogte, wel ‘maakbaar’, maar zeker niet door controle, of beheersing. Zolang we blijven denken dat alle informatie die we verzameld hebben, ons een bepaalde macht geeft over van alles en nog wat, in de wereld ‘buiten’ ons, blijft die wereld ook buiten ons
.Dat perspectief, dat ons is aangeleerd door onze wetenschap, impliceert dat die buiten ons bestaande wereld,niets zegt over wie wij zijn. Dat we die wereld moeten ‘sturen’ om te overleven. De ‘wet’ van de sterkste.
Wat steeds vergeten wordt, is dat onze wereld zo een ‘product’ wordt van ons denken, maar dat die wereld,
door van alles, met ons verbonden blijft.
Wat we fysiek zijn, komt door alles wat we hebben gegeten en gedronken en dat kwam allemaal van deze aarde, niet van Mars. Het enige wat baby’s doen, is eten en drinken en daarmee bouwen we ons fysieke lijf op. Als je baby’s niets te eten en drinken geeft, gaan ze dood. Dat zie je nog, veel te vaak, gebeuren in de zogenaamde ‘derde wereld’. Ons fysieke lijf wordt opgebouwd door voedsel dat door deze aarde wordt voortgebracht, in de vorm van flora en fauna.
Alle leven komt door wat de aardbodem voortbrengt, in combinatie met water en het zonlicht dat er op schijnt.
Onze persoonlijkheid wordt opgebouwd door alle ervaringen die we opdoen. Voor iemand in India, zullen die
anders zijn dan voor een Eskimo.
Hoe wij met de wereld omgaan, laat zien wat we geloven en sommige
ervaringen zijn niet persoonlijk, maar collectief voor een heel volk! Zoals bij oorlogen, of natuurrampen,
waardoor hele bevolkingsgroepen worden getroffen en anderen alleen maar toekijken en blijven steken in een
oordeel over waar de ‘schuld’ ligt en of het voorkomen had kunnen worden.
De waarde van het leven wordt,zonder dat we het beseffen, bepaald door de waarde die we er aan hebben leren te geven, niet de waarde die het zou hebben vanuit een open perspectief, zonder dat oordeel. Voorbeeld: “De enige goeie terrorist, is een dooie terrorist”, zegt niets over terroristen, maar wel over degene die dat oordeel uitspreekt.
Zolang je iemand anders de ‘schuld’ kan geven van problemen, blijf jij, als persoontje, buiten schot; dat bedoel
ik letterlijk. Zodra je een oorlog als informatie behandelt en een ‘oorzaak’, of ‘oplossing’ buiten jezelf gaat
zoeken, raak je verstrikt in allerlei belangen; zoals bevestiging zoeken voor jouw ‘beeld’ van de realiteit.
Dan krijgt die oorlog een wezenlijk andere betekenis dan wanneer je er zelf midden in zou zitten. Wanneer een
oorlog voelt als deel van jouw realiteit, dan is het niet belangrijk wie de ‘schuld’ heeft, dan is het alleen maar
belangrijk dat het stopt!
De bron van alle dingen zit in onszelf en het benoemen van, of een waarde geven aan dingen, plaatst dingen
buiten ons. Dat die wereld niet buiten ons bestaat, maar dat wij deel zijn van deze wereld, hebben ze ons nooit
geleerd. Dat leer je namelijk niet op school!
Peter Sattva
Hallo Peter,
Ik ben via de andere krant op jouw website terecht gekomen en ik waardeer deze ten zeerste.
Bij het lezen van dit artikel over ons leersysteem stuitte ik echter op een, naar mijn mening, rekenfout.
Phi = 1,618 en naar mijn mening geen 2,618 zoals in de berekening vermeld staat en derhalve is 1 Cubit dan 1.5236 meter.
Vanwege het feit dat ik dit artikel wil gaan delen, is mijn verzoek dan ook, of dit gerectificeerd zou kunnen worden, indien ik niet iets over het hoofd gezien zou hebben.
Hoi, heb mijn eigen artikel nooit meer nagelezen en zie nu pas je reactie.
Antwoord: in de berekening wordt Phi2 gebruikt. Geen Phi. Groetjes, Peter
Naam: Pi – Phi2 = 1 Cubit
Symbool: π – φ2 = 1 Cubit
Getalswaarde 3.1416 – 2.6180 = 0.5236mtr
Hallo Marcello, ik zag vanmiddag, omdat ik de link van deze column zocht, jouw reactie tegen. Ik probeerde toen al te reageren, maar volgens mij is dat niet gelukt. het is een kwestie van goed lezen, ik heb het over Phi2, niet over Phi. Lees de ‘formule’ nog maar eens na, Phi2 = 2.6180. Phi heeft hele rare rekeneigenschappen, bij vermenigvuldigen en optellen is de uitkomst gelijk. Groet, Peter.