How to turn your emotional trash into ever lasting treasures…
‘Hi!’, hoort de MTV presentator van een live programma op Times Square in New York ineens van om de hoek zijn studio binnenkomen. ‘Hi everyone!’. De vrolijk schreeuwende stem blijkt tot grote verbazing van de presentator die van de bestverkopende vrouwelijke artiest allertijden te zijn: Mariah Carey.
Op kilometershoge stilettohakken komt ze meer dan uitgelaten de MTV studio binnenlopen
Voor de rest heeft haar outfit niet veel om het lijf, letterlijk: een bikinibroekje en een t-hsirt. Dat laatste gaat ook nog eens uit tijdens een geïmproviseerde stripact. Ze had namelijk vernomen dat de presentator jarig was die dag. Vervolgens rijdt ze een kar met ijsjes binnen ‘die iedereen op zo’n warme dag toch verdiende’ en begint in haar minimale kledij als volleerd stoeipoes op live tv ijsjes uit te delen aan het publiek.
Enkele dagen later wordt de souldiva opgenomen in een kliniek vanwege een ’emotional breakdown’. Ze had er een zooitje van gemaakt. Haar platenmaatschappij is ‘not amused’, ontbindt de contracten en niemand anders wil nog met Mariah in zee. Maar het komt goed. Na een jaar bezinning waarbij ze haar emotionele pijnreis omzette in muziek, kwam ze grootser dan ooit terug met The Emancipation of Mimi (Mimi is haar bijnaam voor intimi), waarvoor ze maar liefst 5 grammy awards ontving.
Acceptance is key
‘Er waren onderweg al zoveel tekens geweest’ vertelt ze in een interview met Oprah Winfrey, ‘maar ik dacht steeds geen andere keuze te hebben dan maar door te gaan’. ‘Mijn gevoel – inerlijke stem -, sprak dagelijks tot me dat ik zo niet door kon. Maar ik ervoer mijn eigen intuïtie als vervelend, als lastig. Het kwam me niet uit wat mijn gevoel me aanreikte. Ik gaf en gaf, werkte en werkte en voelde wel dat ik zelf ook iets nodig had maar wist niet wat het was en hoe ik het mezelf moest geven. Bovendien, er was geen tijd dacht ik.
Gek hè, na het MTV incident was er ineens wel tijd voor mezelf. Dat publiekelijk dieptepunt is echt nodig geweest om mezelf te stoppen. Ik heb een groot geheim ontdekt: ik tel mee! (1) Én, ik mag – en heb gemerkt dat ik het nu ook kan: – NEE zeggen. Vooral dat laatste is een bijzonder geheim dat ik veel eerder had willen weten.’
Dit vertelde ze nog meer over haar levensreis, haar geloof in God en de vele momenten van ‘hopelessness en despair’:”Acceptance is key!.I really believe that I woulnd’t be here, if I didn’t have the faith to get here…”
Ik deel dit principe ook; de kracht van acceptatie als helende en dus creërende kracht ‘to turn trash into treasures’. Maar ook betekent het ‘al ben je down & out, je bént er, hier en nu, ‘you made it’, en dus moet je ook echt iets goed gedaan hebben. Blijkbaar heb je meer innerlijk vertrouwen dan je dacht, meer moed dan je dacht. Realiseer je dit op je dieptepunt zodat je je weer met deze krachtige eigenschappen van jezelf kunt verbinden.
Zo kun je ze bewust gebruiken om weer op te staan en je zegetocht naar je ware doelen vanuit de puinhopen van “je eigen ‘zootje” te hervatten. Immers dat je in chaos belandt betekent niet dat je zwak bent, slechts dat je uit de koers gevaren bent. Je doel was immers geen chaos maar nu heb je het toch.
Herijken van je ware doelen dus, en je gaat weer op weg: het proces van bewuste verandering en dus ontwikkeling in. Innerlijk transformeren leidt to veranderingen in je denken, keuzes en dus handelingen en ervaringen. Waarom houden mensen verandering dan toch tegen en zijn ze pas bereid in beweging te komen als ze veelal gedwongen worden door omstandigheden?
Betrouwbare bondgenoot
Het heeft te maken met onze rationalisatie en daardoor vervreemding van het basale en natuurlijke van verandering. Verandering, onze betrouwbare bondgenoot, die we als vijand zijn gaan beschouwen. Niets is zo’n vast gegeven als verandering. We kunnen dus op verandering vertrouwen en letterlijk bouwen. Het natuurlijke principe van verandering is namelijk voorspelbaar.
We hoeven niet bang te zijn, wij mensen zijn onderdeel van de natuur. Lichaam en geest zijn gebouwd op het veranderlijke, we kunnen er veel beter mee omgaan dan we denken. Verandering is een zeer constructief tool, geen noodzakelijk kwaad of vijand.
Zo is in het voorbeeld van Mariah Carey uit eerdere interviews terug te zien dat ze al een tijdje behoorlijk in de knoop zat over haar huwelijk en haar sociale leven. Toch bleef ze op dezelfde koers. Ze zag haar gevoelens niet als signaal voor verandering naar dat waar ze werkelijk naar hunkerde. Ze gebruikte haar rationalisaties als wapen tegen haar gevoelswerkelijkheid in plaats van dat ze haar ratio gebruikte om haar werkelijke gevoelens ruimte te geven en te onderbouwen.
Zonder het te beseffen kroesde ze daarom recht af op een burnout. In feite was haar downfall haar redding naar de vruchtbare grond van haar ware identiteit. Een keuze die ze op eigen kracht blijkbaar niet kon maken. Nu alles was ingestort kon ze net zo goed opnieuw beginnen. Wat eerst maar nooit leek te kunnen, kon nu ineens wel! Tijd voor zichzelf nemen.
Wat wou ze zelf nou écht? Interessant, als je er goed over nadenkt. Wat haar nu te doen stond was de onbeschadigde elementen uit de puinhoop oppikken en die ‘karige’ basis gebruiken als platform om de rest van haar leven op voort te bouwen. Je gooit dus niets weg wat je tot hier heeft gebracht, slechts die elementen die de crisis – het gevolg van je zelfontkenning -, niet overleefden. De bases die je overhoudt zullen namelijk je meest kostbare waarden zijn.
Waarden zoals je ware levensdoel. Je wordt immers uitgenodigd daar opnieuw over te denken en je er opnieuw mee te verbinden nu je gestrand bent. Maar ook maak je kennis met je doorzettingsvermogen, moed, vertrouwen, daadkracht, talent en geloof. Want waar je pijn en angst zitten, zit letterlijk je groei. De cd die uit Mariah’s crisis voortvloeide wordt niet voor niets als de beste in haar discografie beschouwd, scoorde 5 grammy’s en draagt de toepasselijke titel ‘the emancipation of Mimi’.
Leven en bewegen
Je ziet ook hier weer hoe materie geen ziel aan het leven geeft zonder heilig doel. Een heilig doel geeft wel ziel aan materie. De materie benodigd voor jouw heilig doel is je immers heilig!
In algemene zin wil ik dus stellen dat ‘er een zootje van maken’, niet uniek is. En dat we die dramatische zin op elk moment in ons leven over ons zelf zouden kunnen uitspreken. De vraag is of het erg is. Zonder zooitje ben je er niet, zeker niet in beweging of in ontwikkeling.
Het aanpassen aan de realiteit levert nu eenmaal confrontatie en conflict op op sommige gebieden. En die confrontatie uit zich vaak in een zooitje. Het betekent dus dat je leeft, je hart is wakker. Veel meer zelfs dan je je door de chaos bewust was. Vrees dus niet en laat je zooitje niet onnodig escaleren maar gebruik het als herinnering aan je levensdoelen en je heilig vuur. Het zooitje is niets anders dan het verschil tussen de weg van jouw innerlijk kompas en de weg die jij zelf meende te moeten nemen.
Dat verschil overbrug je door je zooitje aan te pakken. Helder baken in de mist van de chaos toch? Met ‘zooitje’ bedoel ik trouwens een mismatch tussen je uiterlijke realiteit en je innerlijke agenda. Het praktisch overbruggen van deze mismatch is de trigger achter je innerlijke groei en ontwikkeling. En dat houdt je in leven. We koersen allemaal voortdurend op zooitjes af, gaan erdoorheen, zijn dan weer even in sync met ons innerlijk kompas, voordat we weer , opgejaagd door onze angsten, van koers afdwalen naar het volgende zooitje, om dat weer te gebruiken voor het weer een beetje verfijnder bijstellen van je levenskoers.
Dat we zooitjes creëren zegt niet dat we niet verbeteren, hardleers zijn, onsuccesvol of zwak. Het zegt slechts dat we leven en bewegen. En als we ons dat beseffen kan het erkennen van het zooitje een veel minder pijnlijke ervaring worden, omdat je nu ruimte hebt om ook positieve elementen in je zootje te herkennen; die positieve elementen zijn je handvatten om wat je herkent bewust te kunnen gebruiken je schip vlot te trekken en de weg naar je doel te herstellen door een nieuwe koers uit te zetten.
Letterlijk vernieuwing toelaten door de volledige realiteit van je zooitje toe te laten.Help, ik maak er een zooitje van! Dit hardop uitspreken (erkennen) en vervolgens benoemen (herkennen) leidt tot acceptatie van waar je nu bent.
Percy Dens
