Schumannresonanties zijn pieken in het ELF-deel van het elektromagnetisch spectrum, die in de aardatmosfeer voorkomen. Ze zijn in 1952 door Winfried Otto Schumann voorspeld en in de jaren 60 aangetoond.
Er zijn aanwijzingen dat de Schumann-resonantie, een elektromagnetische trilling in de atmosfeer, een rol speelt bij genezing en gezondheid. Hieronder het bewijsmateriaal en de verklaringen.
De pijnappelklier is gevoelig voor elektromagnetische velden in het ELF-bereik (extreem lage frequentie, 1-100 Hz).
De gezondheid van de mens is intens verbonden met de natuurlijke elektromagnetische trillingen in ons milieu. Dit gaat nog verder dan de pijnappelklier.
Entrainment
Sinds de vroege jaren zeventig worden EEG’s bestudeerd van meditatiebeoefenaars, remote viewers (helderzienden) en energie-therapeuten, om te zien of hun hersengolven samenhangen met hun bijzondere staat van bewustzijn. Een gemeenschappelijk verschijnsel dat men ontdekte was dat deze mensen, terwijl ze bezig waren met hun activiteit, hersengolven produceerden op de grens tussen het alfa- en thèta-bereik, 7,0-8,0 Hz, ook wel ‘trage alfa-golven’ genoemd.
Het bleek dat hun hersengolven, in hun veranderde staat van bewustzijn, geregeld in de pas ging lopen, dat wil zeggen: gelijk werden in fase en frequentie aan de basisfrequentie (7,8 Hz) van de Schumann-resonantie, ondanks het feit dat deze voortdurende fluctueert met maximaal 0,5 Hz. De frequentie werd gewoon gevolgd door de hersengolven.
Hieruit concludeerde men dat onze hersenen ‘entrainment’ door de Schumann-resonantie ondergaan: ze gaan ermee in de pas lopen. Het feit dat dit af en aan gebeurt, wordt verklaard met de zogenaamde ‘vrije loop-perioden’ of ‘stille fasen’ van ons brein.
Van binnenuit wordt het alfa-ritme van de hersenen aangedreven voor perioden van 1,5 tot 28 seconden door elektrische signalen van 6 tot 10 Hz die komen vanuit groepen (kernen) hersencellen in de thalamus (een gebied gelegen in de hersenstam, diep in ons brein), waarvan de uitlopers reiken tot in de hersenschors, de buitenlaag van onze hersenen.
Zelfgenezing
Tussen deze perioden zijn pauzes van 2 tot 20 seconden, die de ‘vrije loop-perioden’ of ‘stille fasen’ genoemd worden. Tijdens deze vrije loop-perioden, wanneer de hersenen even niet onder invloed staan van de thalamus-kernen, kunnen ze mee gaan trillen met de Schumann-resonantie. De thalamus-kernen produceren elektrische golftreintjes van 6-10 Hz gedurende perioden van 1 tot 3 seconden, wat tot 28 seconden door kan gaan.
Tijdens innerlijke ontspanningssessies ter bevordering van iemands zelfherstel (zelfgenezing), wordt ook vaak een entrainment van de hersengolven (EEG) door het hartritme (ECG) geconstateerd. In feite neemt dan het (in het hoofd) zestig keer sterkere elektrische veld van het hart dat van de hersenen mee in zijn ritme.
‘Entrainment’ is te vergelijken met wat er gebeurt als twee slingerklokken aan één muur hangen. Ze zijn dus met elkaar verbonden door deze muur. Als ze pas opgehangen zijn, tikken ze in een verschillend ritme, maar na verloop van tijd tikken ze in hetzelfde ritme, doordat de krachtigste klok zijn ritme oplegt aan de zwakkere, zijn energie overdragend via de muur.
In een levend organisme zijn de elektromagnetische trillingsbronnen, zoals hart en hersenen, aan elkaar gekoppeld, waardoor entrainment mogelijk is. Dit is een vorm van resonantie, die de trillingsbronnen samen energie bespaart.
Er zijn ook metingen gedaan aan de elektromagnetische velden die uitgezonden worden door het lichaam, zoals aan de handen van energie-therapeuten terwijl zij een behandeling geven, bijvoorbeeld door hand-oplegging of ‘instraling’ op enkele centimeters of decimeters afstand van de patiënt. Ook hier werden dezelfde laagfrequente golven en golfpatronen geregistreerd als in hun EEG en in de Schumann resonantie.
Om één en ander samen te vatten: in bovengenoemde ontdekkingen lijkt het erop dat er iets in de handen van de therapeut geactiveerd wordt als hij/zij zich ontspant en door deze ontspanning zijn/haar EEG in staat stelt om het ritme aan te nemen van de basisfrequentie van de Schumann-resonantie. Dit blijkt gepaard te gaan met een toegenomen vermogen tot zelfherstel bij de persoon die op dat moment onder behandeling is en ook bij de therapeut zelf.
Synchronisatie
Tot nu toe heeft de auteur geen literatuur kunnen vinden die aantoonde dat deze relaties er niet waren. Het woord ‘zelfherstel’ heeft betrekking op het volgende proces: zolang als het leeft, zal een organisme ernaar streven zijn interne balans op het gebied van stofwisseling, intactheid van weefsel, etc. in stand te houden. Zodra deze balans wordt verstoord, zal het organisme proberen deze te herstellen. Dit wordt ‘homeostase’ genoemd.
Het organisme wordt ziek wanneer er sneller schade aangericht wordt, dan het kan herstellen. Als de beschadiging op tijd stopt, kan het organisme zich nog herstellen. Als de balans van het organisme tot voorbij een zeker punt verstoord raakt, kan een ziekte ontstaan, die in de ernstigste gevallen fataal afloopt. Als het zelfherstelvermogen van een organisme gestimuleerd wordt, kan dit leiden tot een sneller en effectiever herstel van zijn interne balans.
Het lijkt erop dat het menselijk lichaam zich kan afstemmen op de elektromagnetische golven van de Schumann-resonantie in de atmosfeer. Volgens de in de literatuur aangetroffen modellen worden deze trillingen ontvangen en versterkt door diverse nano-structuren in en rond de hersenen.
Dit maakt synchronisatie van de hersengolven met de Schumann-resonantie mogelijk in de perioden dat deze niet worden aangedreven door de thalamus-kernen. Door geleiding van deze golfvormen door het hele lichaam via het perineurale systeem, komen ze ter beschikking aan het hele lichaam en stimuleren ze zelfherstel.
Als de vermoede correlatie tussen de Schumann-resonantie en zelfherstel klopt, moet het in principe mogelijk zijn om zelfherstel te stimuleren door biofeedbeck training van hersengolf-synchronisatie met de Schumann-resonantie.
Er wordt voorgesteld een biofeedback systeem te ontwikkelen voor de training van hersengolven-synchronisatie met de Schumann-resonantie, om zelfherstel te bevorderen, als ondersteunend middel in een breed terrein van de geneeskunde.
Door biologe dr. S. Bosman
Klik hier voor het volledige rapport van S. Bosman:
Het stimuleren van zelfherstel door de Schumann Resonantie – S. Bosman
