Water is een belangrijke voorwaarde voor alle leven op aarde. Mensen bestaan gemiddeld voor 70% uit water. Dit water geeft structuur aan ons DNA en aan al onze cellen. Daarnaast maakt water het mogelijk dat tussen ons DNA en onze cellen informatie wordt uitgewisseld.
Op minder subtiele niveaus speelt water in ons lichaam een cruciale rol, bijvoorbeeld in de aanvoer van voedingstoffen, in de afvoer van afval- en gifstoffen, en bij de omzettingen van voedingsstoffen naar energie. Hoe we ons voelen en gedragen wordt dus voor een groot deel bepaald door de hoeveelheid, de kwaliteit en de vitaliteit van het water in ons lichaam.
Belast drinkwater
Het water dat we tot ons nemen, kan dan ook niet zuiver en vitaal genoeg zijn. Drinkwater is meestal niet meer dan (vele malen) gerecycled oppervlaktewater dat, hoezeer gezuiverd ook, niet de kwaliteit en de vitaliteit bezit waar ons lichaam om vraagt.
Het RIVM heeft zelfs vastgesteld dat in ons drinkwater “incidenteel geneesmiddelen worden aangetroffen in concentraties tot enkele tientallen nanogrammen per liter”. Niettemin stelt dit instituut, de minister en ons vervolgens gerust met: “dit ligt onder de afgeleide (voorlopige) toxicologische limietwaarden voor drinkwater”. Maar… is die toxicologische standaard de juiste maatstaf voor de veiligheid van dit drinkwater in ons lichaam?
Frequentiepatronen
Uit onderzoek is gebleken dat het op het niveau van ons DNA en onze cellen niet gaat om de chemische verontreinigingen door onder meer deze farmaceutische stoffen, maar om de belasting door hun respectieve frequentie-informatie, hun eigen trillingsfrequentie. In 1988 bevestigen biochemicus Jacques Benveniste en bioloog Enza Maria Ciccolo dat ieder “atoom, molecuul of substantie een eigen, uniek trillingspatroon heeft dat in elektromagnetische golflengten kan worden gemeten.”
Jacques Benveniste (1988) stelt vervolgens vast: “deze energetische vingerafdrukken blijven in water aanwezig, zelfs wanneer dit zodanig is verdund dat daarin geen sprake meer is van moleculen van de desbetreffende oorspronkelijke stof.” Het bewijs voor de werking van homeopathie dat hij hiermee in feite levert, wordt hem door de wetenschappelijke wereld bepaald niet in dank afgenomen. Het betekent immers dat de toxicologische standaards niet meer voldoende zijn…
Ciccolo (1989) meldt verder dat water vanuit die vibratiepatronen, ofwel herinnering, informatie kan overbrengen naar andere systemen, inclusief levende organismen. In het boek Umweltzmedizin van Michael Treven en Peter Talkenberger wordt dat bevestigd door microbioloog Wolfgang Ludwig (1991):
“Drinkwater bevat fysiek nog altijd de frequentie-informatie van alle schadelijke stoffen waarmee het in aanraking is geweest voor, tijdens en na alle conventionele reinigingsbehandelingen.” Verder benadrukt hij dat het niet de ongewenste chemische substanties in het drinkwater zijn die het menselijk organisme beïnvloeden, maar de schadelijke frequenties daarvan.
Het goede nieuws
De Japanse onderzoeker Masaru Emoto (2005) denkt met zijn foto’s van bevroren watermonsters te laten zien dat water een levende entiteit is die beschikt over kwantumbewustzijn, geheugen, en aanpassingsvermogen. Waterdruppels, op verschillende plaatsen vanuit dezelfde rivier verzameld, laten bij bevriezing allemaal een verschillend (kristal)beeld zien.
Dichtbij de bron is er een eenvoudig kristal. Onder invloed van stroming, wenteling en passage langs mineralen en gesteenten, is een eindje stroomafwaarts de vorm van het waterkristal al meer gedifferentieerd. Vanwege de vervuiling is er in het watervlak voorbij een stad geen sprake meer van enige kristalstructuur. Een paar kilometer verderop vertonen de bevroren druppels echter weer het begin van een nieuw kristal. Het goede nieuws is dus: water kan zich herstellen!
De taal van de trilling
Trilling is de basis van alles. Niet alleen kenmerken stoffen zich door een eigen trilling, zoals Benveniste en Ciccolo vaststelden, ook gedachten en woorden in welke taal ook dragen ieder een eigen trilling, gerelateerd aan hun betekenis.Hado, het energetisch principe van het universum dicteert: mooie woorden creëren een mooie natuur, lelijke woorden creëren een lelijke natuur.
Emoto dacht dat water niet alleen de trillingsinformatie van substanties kan opnemen, maar ook van geschreven en gesproken woorden en van muziek… lelijke woorden en lelijke klanken breken de structuur van water af. De hogere frequenties van mooie woorden en mooie harmonieën resulteren niet alleen in mooie en krachtige kristalstructuren, maar kunnen bovendien de negatieve effecten van lelijke impulsen transformeren.
