Jaarlijks heeft de nieuwe klimaatpaus Timmermans € 260 miljard nodig – een kwart van de EU begroting- om de EU economie te vergroenen. Ieder die de geschiedenis een beetje kent, weet dat van bovenaf gestuurde hervormingen en revoluties na korte of langere tijd meestal mislukken. Dat budget van Timmermans zal, zoals bij vergelijkbare acties het geval was, door corruptie, nepotisme en lobby wellicht opnieuw verdwijnen in de verkeerde zakken zonder dat er iets wezenlijk verandert. Dat er iets verandert, is volgens mij ook niet de bedoeling.
Tot voor een aantal decennia geleden was het de kerk die een stevige greep had op de mens. Schuld en zondigheid door onze collectieve ongehoorzaamheid naar een externe god. In 1968 werd de Club van Rome opgericht op het landgoed van David Rockefeller. Als hoofdthema werd gekozen voor de door de mens veroorzaakte groei van CO2. Kerk werd vervangen door klimaat.
Het schuldgevoel bij de mensheid werd aangewakkerd door de problemen die CO2 veroorzaken. De problemen zouden zo groot en zo overweldigend worden gemaakt, dat ze alleen op mondiaal niveau kunnen worden opgelost door een wereldregering, die op dictatoriale wijze te werk zal gaan omdat anders de problemen niet effectief kunnen worden aangepakt.
Eerst moeten alle landen hun onmacht erkennen om de problemen zelfstandig te kunnen oplossen, voordat de wereldregering de macht zal kunnen grijpen. Dit problem-reaction-solution spel is de afgelopen vijftig jaar vooral via de media doorgevoerd door een constante stroom van negatief en beangstigend nieuws te verspreiden. Het gaat daarbij niet om de feiten maar om de onderbouwing van de geopolitieke doelstelling.
Geld en geldcreatie zijn van oudsher ook gelieerd aan schuld en schuldig zijn. Dit is een bewuste keuze. Geld ontstaat door schuld. Rente is de aflaat voor die schuld. Ook het schaarste begrip is er bewust ingebracht. Binnen de nieuwe visie wordt geld en geldcreatie gekoppeld aan de van bovenaf dictatoriaal gestuurde groene economie. Passend gedrag binnen die opvatting wordt beloond, niet passend gedrag bestraft. Geld ontstaat dan uit gedrag dat binnen het kader ligt. Kate Raworth, ook Club van Rome, heeft hiervan de contouren aangegeven.
De CO2 handel en de bemoeienis van de centrale bankiers hierin is er volgens mij op gericht om de chaos en ontreddering te versnellen. Evenals de voortdurende aantasting van de koopkracht, die steeds meer mensen aan de lijve gaan ondervinden. De € 260 miljard van de klimaatpaus zullen aan de Europese burgers worden onttrokken. Het gevolg ervan is een massale verpaupering. Arme mensen zijn afhankelijke mensen. Afhankelijke mensen geven hun soevereiniteit – voor zover ze die nog bezitten – gemakkelijk uit handen, in de hoop op verbetering van hun levensomstandigheden.
@ Ad Broere, auteur en econoom
