Codex Alimentarius

Redactie Alwareness 9 oktober 2020

0 984 9 minuten gelezen

Codex Alimentarius is een testament van de voortdurende en in macht toenemende invloed van de kopstukken van wereldcoöperaties, de grote multi-nationale ondernemingen, met begrotingen die vaak groter zijn dan onafhankelijke landen/democratieën.

Het concentratiekamp Auschwitz. Alleen de naam al, weerspiegelt de gruweldaden van Nazi-Duitsland. In een conglomeraat van 48 kampen, werden meer dan 1 miljoen mensen uitgeroeid in de gaskamers, stierven uitgehongerd of werden individueel omgebracht, vaak nadat ze waren gemarteld en er medische experimenten op hen waren uitgevoerd.

IG Farben-bestuurder Fritz ter Meer in het beklaagdenbankje, tijdens de Neurberg-processen van 1948

‘Codex Alimentarius’ is een moderne ‘techniek’ om de rechten van wereldburgers op een vrije keuze in hun basisbehoefte, voedsel, te limiteren. De regelgeving die door de bureaucraten van de Codex-wetgevingsontwerp is ‘bedacht’, blijkt volstrekt niet gebaseerd op kennis van voeding noch gezondheid..! De Codex-wetgeving wordt desalniettemin uitgerold over de (inter)nationale bevolking door nationale overheden en via internationale verdragen.

De beslissingen om dit te doen, zijn gebaseerd op de instructies van de grootmeesters van o.a. Big Pharma en de landbouwbusiness, coöperatieve entiteiten, die op het punt staan om de complete controle over te nemen in de voedingsketen en wat er over is van onze gezondheid. Maar wat hebben deze voorbeelden van fascisme, dus de ‘Codex Alimentarius’ en vernietigingskamp Auschwitz, met elkaar gemeen..? Allereerst even een paar namen:

BAYER, medicijnen en landbouw-business; BASF, landbouwbusiness en Hoechst, dat later werd omgedoopt in ‘Aventis’, dat later een onderdeel werd van farmaceut Sanofi. Dit zijn 3 van de conglomeraten die voorheen het superconglomeraat IG Farben grondvesten. Zij waren eigenaar van Auschwitz..!

Na de Tweede Wereldoorlog werd IG Farben gedwongen zich weer op te splitsen, waardoor Bayer, BASF en Hoechst weer op eigen benen kwamen te staan. Feitelijk zijn Bayer, BASF en Hoechst dus de bedrijven die direct schuldig waren aan de dood van meer dan 1 miljoen mensen..!

En deze bedrijven waren schuldig aan de uithongering en dwangarbeid van veel meer mensen. Zij waren de baas over de afschuwelijke medische experimenten die in Auschwitz werden uitgevoerd. Zij verkochten het gas dat de miljoenen de dood in joeg. Zij voerden deze medische experimenten uit om medicijnen te ontwikkelen.. Zij floreerden op het lijden van anderen. Dát was feitelijk hun enige interesse in dit concentratiekamp; voor hen was het ‘gewoon’ het voeren van een bedrijf, waarbij de doelstellingen neerkwamen op het maken van winst op basis van de ellende van miljoenen mensen.

arbeitmachtfrei En hoe past dan de ‘Codex Alimentarius’ in dit plaatje..? Codex is een agentschap dat is opgezet onder auspiciën van de VN en haar afdeling, de FAO, de ‘Food and Agriculture Organization’. Dat was al in 1963. Het doel van deze Codex is om internationale wetgeving te maken, die de controle krijgt over de voedselindustrie van de HELE WERELD, waarbij de locale wetgeving wordt ‘geharmoniseerd’ met deze Codex, inzake voedselproductie en -bereiding.

De poppetjes.. Allereerst Fritz ter Meer, een titaan van IG Farben en… Auschwitz!
Eén van de oprichters van deCodex Alimentarius was Fritz ter Meer. Hij was directielid van de raad van bestuur van IG Farben. En tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij ‘oorlogsmanager’ van IG Farben. In deze rol was Ter Meer verantwoordelijk voor Auschwitz.. In 1948 werd Ter Meer, tijdens de Neurenberg-processen, schuldig bevonden aan oorlogsmisdaden in de vorm van ‘plundering’ en ‘gevangenneming’. Hij werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 7 jaar, maar via zijn invloedrijke vriendjes, werd hij al na 5 jaar vrijgelaten, in 1952, enkele jaren te vroeg dus.

Je zou hopen dat Ter Meer’s invloed met die gevangenisstraf was geëindigd, maar inmiddels weten we beter..! Hij keerde terug naar zijn bestuursfunctie bij de Raad van Bestuur van BAYER, waar hij in 1956 voorzitter werd van deze RvB.. Hij werd weer volledig geaccepteerd als waardevol lid van het ‘Old Boys’-network, wat natuurlijk net zoveel zegt over dát netwerk.. Hij kreeg nevenfuncties bij o.a. Commerzbank AG, Bank Association AG, Duewag (fabrikant van treinwagons, nu bekend als ‘SIEMENS’) en Union Bank AG, onder anderen. En vanuit deze posities bleek Ter Meer in staat om zijn macht te consolideren, een macht die hij zo bijzonder effectief benutte..

Fritz ter Meer voor de aanvang van de Neurenberg-processen

Ter Meer, de held van BAYER..!
Fritz ter Meer is nog steeds de held van BAYER! Na zijn dood werd er een stichting in het leven geroepen, die uit zijn naam studiebeurzen uitreikte aan chemie-studenten. Deze stichting wordt door BAYER geadministreerd en gepromoot. Op de een of andere manier weet BAYER wel degelijk dat het problemen heeft met haar oorlogsverleden, en probeert het via allerlei PR-verhalen haar blazoen te schonen. Eén van die verhalen is de mededeling dat BAYER niet écht bestond tijdens de Tweede Wereldoorlog, en dat het een onderdeel was van IG Farben, maar hoe dat BAYER zou ontslaan van medeplichtigheid aan de dood van miljoenen, is waarschijnlijk diep opgeborgen in het hoofd van de marketingtovenaar die dit verhaal bedacht…

Fritz ter Meer’s rol in de Codex Alimentarius is niet helemáál duidelijk, maar dat hij veel interesse had in die richting, blijkt uit het feit dat hij in 1962 één van de architecten was van de Codex Alimentarius Commissie, zoals hij één van de architecten was die de onderdrukkingschema’s in elkaar zette voor IG Farben, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Schema’s die ervoor zorgden dat vele miljoenen mensen zouden gaan lijden. Het is met name de Rath Foundation die zijn rol heeft geanalyseerd. En de schijnheilige naam ‘Codex Alimentarius’ is natuurlijk ook niet zomaar gekozen..! Hij werd bedacht door dezelfde individuen, die op de poort van het concentratiekamp de gevangenen de schijnheilige slogan ‘Arbeit macht Frei’. (Arbeid bevrijd je).

Andere IG Farben-titanen en hun carrières na de Tweede Wereldoorlog.
Hoewel Fritz ter Meer de topman was, die de banden tussen Auschwitz en IG Farben construeerde, hebben andere leden van de Raad van Bestuur van IG Farben ook bijgedragen aan de uitroeing van miljoenen in o.a. Auschwitz. Enkele van deze leden en hun na-oorlogse carrières…

Otto Ambros. Nadat hij in 1952 werd vrijgelaten, werd ook hij lid van verschillende raden van bestuur van grote chemische en andere industriële bedrijven. Hij was een van de architecten achter het ‘Flick Schandaal’.. Als adviseur van F.K. Flick en de Amerikaanse topindustrieel J.P. Grace, bleek hij de man die dacht dat West-Duitse politici wel omgekocht zouden willen en kunnen worden.
Hermann Schmitz, oud-voorzitter van de Raad van Bestuur van IGFarben en hoofd militair-economische zaken in Nazi-Duitsland. Later was hij lid van de Raad van Bestuur van de ‘Berlin West bank’ en ere-voorzitter van ‘Rheinische Stahl’.
Fritz Gajewski. Werd later voorzitter van de RvB van ‘Dynamite Nobel AG’. Werd onderscheiden met Erekruis van de Federale Republiek Duitsland en was voorzitter van ‘Genschow & Co’ en de ‘Chemie-Verwaltungs AG’. En ook lid van de RvB van ‘Huels AG’ en de mijnbouwgigant ‘Gelsenkirchener minen’.
Heinrich Buetefisch. Werd na de oorlog onder andere supervisor-commissaris van ‘Ruhr-Chemie’ en van ‘Kohle-Öl-Chemie’. Kreeg in 1964 ook het ‘Kruis van bijzondere verdiensten van de Federale Republiek West- Duitsland, hoewel deze onderscheiding 16 dagen later werd ingetrokken, door aanhoudende en gewelddadige protesten!
Friedrich Jaehne. Werd later lid van de Raad van Commissarisen van o.a. Hoechst (nu ‘Aventis’) en ‘Alfreds Messer GmbH’.
Carl Krauch, oud-voorzitter van de RvB van IGFarben; werd later lid van de RvB van ‘Huels GmbH’.
Carl Wurster, de enige oud-IGFarben bestuurder, die niet schuldig werd bevonden tijdens de processen van Neurenberg. Terwijl iedereen zich natuurlijk afvraagt, hoe je überhaupt de dans kunt ontspringen als oud-IGFarben-topman.. Later werd Wurster voorzitter van de RvB van BASF, op dit moment een van de toonaangevende bedrijven op het gebied van genetische manipulatie. Hij had bestuursfuncties in o.a. ‘Duisburger Kupferhuette’ en ‘Robert Bosch AG’, ‘Augusts Viktoria’, de ‘Buna-Werke Huels GmbH’, ‘Süd-deutsche Bank’, ‘Deutschen Bank’, ‘Vereinigten Glanzstoff’, de BBC.., ‘Allianz’ en ‘Degussa’. Ook hij kreeg het ‘Kruis van speciale verdiensten van de Federale Republiek Duitsland. Maar ook de ‘BAYER-medaille van verdienste’ en nog een aantal eretitels op verscheidene universiteiten en steden. Hij werd president van de ‘Chemisch-industriële Federatie’ en vice-president van het ‘Max-Planck Instituut van Duitse chemici’.

Het zal duidelijk zijn, dat de procesen tijdens het ‘Neurenberg Tribuaal’ niet veel meer waren dan een parade op een veemarkt.. De meest schuldigen kregen na hun korte gevangenisstraffen uitzicht op uiterst welvarende levens, veel publieke eer en zakelijke en -indirect- politieke macht. Ondanks hun directe betrokkenheid bij de exploitatie van concentratiekamp Auschwitz. De Rath Foundation heeft er geen enkele twijfel over dat deze kwade geesten, ná de Tweede Wereldoorlog hun agenda’s voor werelddominatie gewoon hebben voortgezet en dat de ‘Codex Alimentarius’ daarvan een essentieel onderdeel was en IS..!

Gaan bij jou de alarmbellen al rinkelen?

Het is in ieder geval duidelijk dat zij voortgingen op hun weg om te profiteren van andermans zorgen, ongeacht de diepte van die zorgen en het verdriet erover..Al kijken we alleen maar naar de producten die BAYER, Sanofi en BASD sinds tientallen jaren in de markt zetten. Genetisch gemanipuleerd voedsel, levensgevaarlijke geneesmiddelen, chemische producten en andere verwoestende producten, die hun sociopathisch karakter meer dan duidelijk aantonen..!

De ‘Codex Alimentarius’, het uitvloeisel van een industrieel idee..!
Codex Alimentarius heeft beweerd dat de connectie met oud-Nazi-IGFarben-figuren niet juist is. Maar waarom weigert de Codex-commissie dan de namen vrij te geven van de oprichters van deze organisatie..? Behalve dat deze Codex-commissie tot stand kwam onder de vleugels van de FAO en de WHO (wereldgezondheidsorganisatie). De commissie geeft echter wel toe, dat, vóórdat Codex Alimentarius bekend werd als een overheids organisatie, het een INDUSTRIE was, totdat deze onder auspiciën van de VN kwam…! De ‘Raad van de Codex Alimentarius Europaeus’, was een organisatie die in 1958 werd gevormd door Europese industrieën en industriëlen..!

De industriële organisaties die deze ‘Codex Alimentarius’ onder hun vleugels namen, dus vóór de VN dat deed, waren de ‘Internationale Commissie voor Landbouw industrieën’ en het ‘International Bureau voor Analytische Chemie’…! En dan is het natuurlijk helemaal duideijk: het waren de na-oorlogse titanen, die we hierboven eerder noemden, die deze industrieën bestuurden en degenen waren die betrokken waren om deze Codex-commissie in het leven te roepen. En wie waren de meest prominente leden van deze industrieën..? Natuurlijk, de heren achter IG Farben…!

Er is heel wat goedgelovigheid voor nodig om te suggereren dat de IGFarben-titanen, die dus later werden gesplitst in Farben’s industriele trio, Bayer-BASF-Hoecsht, NIET betrokken zouden zijn bij de totstandkoming van de ‘Codex Alimentarius’, een organisatie die is opgezet door industriëlen om hun business wereldwijd te promoten en harmoniseren..!

loesje codex alimentarius In 1961, ging deze ‘Council van de Codex Alimentarius Europaeus’ banden leggen met de FAO en de WHO, en 2 jaar later, in 1963, was de ‘Codex Alimentarius’ geboren..! Codex Alimentarius is dus feitelijk een inspanning uit het post-Nazi-tijdperk om controle te krijgen over de wereldhandel. En door de enorme macht die deze zakenlieden hadden, kregen ze niet meer dan een figuurlijke draai-om-de-oren, voor hun misdaden tegen de mensheid in Auschwitz. Daarna, was het voor hen simpel hergroeperen en voortgaan op het pad dat ze tijdens de oorlog al liepen. Met nieuwe plannen om de waarde van deze enorme bedrijven hen ten goede te laten komen.

‘Codex Alimentarius’ vandaag de dag.
De Codex Alimentarius definieert de regels voor de handel in voedsel, en deze regels worden op dit moment wereldwijd geïmplementeerd. Maar dat betekent niet dat ‘Codex’ en gezondheidsbureau is, of iets dergelijks. Het is en blijft een handelsbureau..!! En om dit bevestigd te krijgen, hoef je alleen maar te kijken op de Codex’s website: (citaat)

De ‘Codex Alimentarius Commissie, in 1963 opgericht door de FAO en de WHO, ontwikkelt geharmoniseerde internationale voedselstandaardisering. Richtlijnen en praktijkcodes om de gezondheid van consumenten te waarborgen, en eerlijke handel in de voedselmarkten te verzekeren.

De commissie promoot ook de coördinatie van al het werk dat gedaan wordt om voedselstandaards te creëren, die door internationale organisaties, gouvernementeel en non-gouvernementeel, worden opgezet.

Maar de simpele vraag is waarom voedselstandaardisering internationaal gemaakt moet worden, als het niet de bedoeling is om multinationals te faciliteren in hun marktpenetratie..? Is het niet mogelijk om méér dan één meester te dienen..? De ‘Codex Alimentarius’ kan natuurlijk niet EN voor de gezondheid van mensen instaan EN tegelijkertijd ‘internationale voedselstandaards harmoniseren’…!

Het is daarom feitelijk onnodig om voedselstandaards over de hele wereld te ‘harmoniseren’, tenzij het de bedoeling is om het mensen onmogelijk te maken om hun eigen voedselstandaards op lokaal niveau te ontwikkelen..!

Het is duidelijk wanneer je de eigen-promotie lees, dat de Codex Alimentarius is gefocust op het bereiken van wereldwijde en volledige controle over de voedselvoorziening!

Codex Alimentarius is daardoor een testament geworden van de voortdurende en toenemende macht van de titanen van de multinationals. Bedrijven en personen die de controle willen krijgen over de basisbehoeften van wereldburgers, hen daarbij in winstmakers te veranderen. Hierdoor wordt de wereldbevolking in de slavernij gedrukt van het voeden van de hebzucht van enkelen.

Bronnen:

Auteur van dit artikel, Heidi Stevenson, is oprichtster van de site gaia-health.com. Hierop plaatst ze goed gefundeerde artikelen en bespreekt ze boeken over gezondheid. Daarbij spreekt ze continue haar uiterste bezorgdheid uit, over de schade die wordt toegebracht door farmaceutische middelen, die als volkomen ‘normaal medicijn’ te boek staan. Haar gedegen studies naar achtergronden van, door dit medicijngebruik ontstane ziektes en invaliditeit, maken haar publicaties tot veel gelezen. En daarnaast -vanzelfsprekend- ook weer, door bepaalde belangengroepen, sterk verguisd.

Ook het onderstaande artikel is een gedegen stuk werk, dat wij van WantToKnow je graag als Nederlandse vertaling aanbieden. Deel het artikel met mensen waarvan jij weet dat ze geïnteresseerd zijn in gezondheid en gezond voedsel!