Iedereen is wel eens bang en als je daar zo breed mogelijk naar kijkt, is bang zijn voor honden, niet zoveel anders dan spinnen-, of hoogtevrees. Bang zijn geeft een bepaald gedrag en er blijken net zoveel angsten te zijn als er mensen zijn.
De meesten mensen praten daar niet over, maar hoe ga je er mee om? De één is bang voor geldtekort, de ander voor de ontdekking van een zorgvuldig bewaard geheim. Sommigen zijn bang voor het rijden op een snelweg, anderen voor lange rijen in een drukke supermarkt. Meestal leidt dat tot vermijdingsgedrag en probeert men situaties te omzeilen.
Ik ken mannen die niet in het openbaar durven urineren, gewoon een plas doen tegen een boom is onmogelijk. Omzeil dat maar eens! Angsten worden vaak niet toegegeven, soms vanuit schaamte en soms vanuit schuldgevoel, maar het gevolg daarvan is meestal hetzelfde: ontwijkgedrag en vanuit dat gedrag ontstaat vaak boosheid naar jezelf.
Jezelf stom vinden, maakt het allemaal niet makkelijker. Boosheid daar over, naar jezelf of naar anderen, creëert uiteindelijk disacceptatie van jezelf! Dat laatste creëert een angst om niet te deugen en maakt het nog extra ingewikkeld. Er zijn angsten, die je duidelijk kan aanwijzen: die enge hond van de buren, dat donkere steegje daar, of dat reuzenrad op de kermis.
Maar er zijn ook minder duidelijke angsten. Het vage gevoel; van dat je ergens liever niet naar toe gaat, of naar binnen durft. Dat examen, of sollicitatiegesprek, of iets dat je diep van binnen wel graag wilt, maar niet aan durft te beginnen. Vaak omdat je de afloop vreest.
Het commentaar, of de veroordeling van anderen, maar ook vaak het gevoel om achteraf tegenover jezelf te falen, verergeren het nog meer.Veel angsten hebben één ding gemeen, ze zijn niet gebaseerd op reële verwachtingen, maar op vage voorgevoelens, die ontstaan in je rusteloze geest. Rationeel weet je dat vaak, maar jouw gevoelens luisteren ook naar onze onbewuste gedachten.
Veel angsten zijn onberedeneerbaar, omdat ze ontstaan in onze onbewuste geest en daar onze gevoelens beroeren. Net als onze onbewuste denkpatronen, zijn onze gevoelens niet rationeel en kan je ze ook niet rationeel benaderen. Om die te kunnen beïnvloeden, moet je ze ook op onbewust niveau benaderen, maar hoe doe je dat?
Niet alle honden bijten en niet iedereen heeft ’t op jou gemunt en bewust weet je dat best wel, maar hoe overtuig je jezelf daarvan? Het zijn vaak bedachte situaties die we vrezen, iets waarvan we zeker denken te weten hoe het zal gaan en iets waarvan we de uitkomst (die we niet willen) al van tevoren vrezen.
Behalve psychotherapie en medicijnen, zijn er tegenwoordig E.M.D.R. en Neurofeedback die allebei, op onbewust niveau, jouw gedachten positief kunnen beïnvloeden. En ja, ook ik was bang voor controleverlies.
Peter Sattva
