De mondiale machtselite heeft de wereldbevolking door de eeuwen heen niet veel goeds gebracht. Sterker nog: men heeft het leven voor enorme aantallen mensen onmogelijk gemaakt. Maar één ding maken ze wel mogelijk, en dat is: in de toekomst kijken. Als je de agenda van de elite eenmaal kent, dan zie je ook de werkwijze. En dat maakt het voorpellen van de nabije toekomst gemakkelijk. Bijvoorbeeld het voorspellen van de toekomst van geld.
Geld is in feite een verzamelnaam voor een reeks begrippen. Geld is ruilmiddel en spaarmiddel. Geld is een gereedschap voor waardebepaling en waardevergelijking. En voor beloning van arbeid. Maar geld is in het huidige monetaire systeem eerst en vooral een machtsmiddel. En als zodanig is het ontworpen.
Machtsmiddelen zijn niets meer of minder dan managementtechnieken. Technieken voor systemen die het mogelijk maken om de massa te managen. Machthebbers hebben altijd gebruik gemaakt van managementtechnieken. En dat hebben ze gedaan omdat die technieken noodzakelijk zijn voor het voortbestaan of het uitbreiden van hun macht. De noodzaak voor het gebruik van die technieken komt voort uit het simpele feit dat macht altijd in handen is van een minderheid. Het is voor die minderheid onmogelijk om de meerderheid op fysieke wijze te overheersen, en daarom is een managementtechniek noodzakelijk.
En met die technieken is het in de loop van de geschiedenis precies zo gegaan als met iedere andere techniek. Het voortschrijdend inzicht laat die technieken steeds verder verfijnen en daarmee steeds efficiënter worden.
Bediende de machthebber zich een paar eeuwen geleden nog van simpele technieken als rechtstreekse terreur en angst; nu bedient men zich vooral van mind-control (media) en geld.
De moderne managementtechniek die het monetaire systeem genoemd wordt, is een van de meest efficiënte aller tijden gebleken. De machtselite heeft het voor elkaar gekregen om geld niet alleen aantrekkelijk te laten zijn (dat was het altijd al), maar ook om het onmisbaar te laten worden. Men heeft het voor elkaar gekregen om geld tot eerste levensbehoefte laten worden.
Daarnaast is door het perverse systeem van centraal bankieren en fractionele reserve de wereld tot over de oren in de schuld gebracht. Het is een systeem dat onderpand vereist voor geld dat (zonder enige inspanning van de banken) uit niets gecreëerd wordt, en daarover ook nog rente verlangt. Een systeem dat er uiteindelijk toe geleid heeft dat de tegoeden van de banken groter zijn geworden dan alle onderpand ter wereld kan compenseren. Als alle claims zouden worden ingelost, zou alles van waarde dat er op de wereld bestaat, in handen van de banken zijn. En aangezien alles van (geldelijke) waarde, gemaakt is door mensen, zijn de banken op papier eigenaar geworden van alle arbeid ter wereld.
Maar ook deze techniek kent (zoals alle technieken) zijn zwakke punt. En het zwakke punt van dit systeem is bezit. Om het systeem te kunnen laten werken, om iedereen mee te laten doen, moest het aantrekkelijk zijn. En de aantrekkingskracht van dit systeem zit hem in de mogelijkheid van bezit. Dat is wat iedereen wil. Zo krijg je iedereen mee.
Het probleem daarbij is echter dat de bezittende klasse maar beperkt te sturen is met het huidige monetaire systeem. Het is vooral de klasse zonder bezit die in de schuld staat, maar daar is niks meer te halen. En de schuld is ook niet op te halen bij de bezittende klasse omdat die simpelweg geen schuld heeft. De bezittende klasse bestaat natuurlijk uit de elite, maar vooral uit de westerse middenklasse. En die klasse is in de westerse wereld (in aantal) nog steeds de grootste.
De middenklasse is door het bewust opzetten van crises en het laten stijgen van de kosten van levensonderhoud steeds verder teruggedrongen maar is, ondanks dat, nog steeds substantieel.
Al met al is daarmee het huidige systeem aan de grenzen van haar mogelijkheden gekomen. Het systeem is als het ware uitgemolken.
Ieder managementsysteem kent een levenscyclus, en de cyclus voor het huidige geldsysteem loopt momenteel op zijn eind. Er zullen lezers zijn die dit toejuichen, maar vergeet niet: er moet (en zal) iets anders voor in de plaats komen. En dat is precies waaraan op dit moment gewerkt wordt. Een nieuwe managementtechniek. Een nieuw systeem dat de plaats moet innemen van het huidige monetaire systeem en dat (buiten de elite) iedereen, inclusief de (straks voormalige) middenklasse totaal beheersbaar en overheersbaar maakt.
Het voortschrijdend inzicht, in combinatie met de vindingrijkheid van de machtselite, heeft geleid tot een nieuw concept. Een concept dat een nieuw en efficiënt systeem moet opleveren dat het bestaande geldsysteem moet gaan vervangen. Een systeem dat nog wel de naam ‘geld’ zal dragen, maar het niet meer is. Een volledig elektronisch puntensysteem dat niet meer gebaseerd is op economie, arbeid en schuld, maar volledig gebaseerd is op GEDRAG. Een systeem van beloning en bestraffing voor respectievelijk gewenst en ongewenst gedrag, dat alle details van ieders leven zal beheersen. Dus ook dat van de (tot nu toe) moeilijk bedwingbare groep.
Om dit systeem te kunnen implementeren gelden er twee voorwaarden:
1- Een werkende infrastructuur die totale controle mogelijk maakt. Aan deze infrastructuur wordt gewerkt en die infrastructuur is al gedeeltelijk klaar.
Om een beloning/bestraffingssysteem te kunnen laten werken, is het noodzakelijk dat ieders gedrag tot in detail gevolgd kan worden. Zodat geen enkel relevant gedrag aan de aandacht kan ontsnappen. Iedere vorm van gedrag kan dan individueel beloond of bestraft worden.
Bij het huidige monetaire machtssysteem is individuele controle veel minder goed mogelijk omdat het beïnvloeden van koopkracht het enige dwangmiddel is. Hierdoor zijn bevolkingsgroepen wel te sturen, maar op individueel niveau is het systeem weinig verfijnd. Het laat ruimte voor inventiviteit en creativiteit aan de bevolking omdat het enige mate van individuele vrijheid biedt.
Het nieuwe systeem zal een veel meer specifieke sturing mogelijk maken. Individuele sturing op basis van beloning/bestraffing voor gewenst of ongewenst gedrag, en dat tot in de kleinste details.
Het nieuwe systeem zal ook koopkracht als basis hebben, maar nu kan er niet alleen gestuurd worden hoeveel er gekocht wordt, maar ook afgedwongen worden wat er gekocht wordt en wanneer. Of wat juist niet. Daarnaast wordt het gemakkelijk om ongewenst gedrag onmogelijk te maken. Mensen kunnen individueel worden uitgesloten van toegang tot privileges of levensbenodigdheden. Hiervoor is het noodzakelijk dat contant geld verdwijnt. Ook dit proces loopt volgens schema.
Daarnaast zal beloning en bestraffing mogelijk worden voor:
Communicatiegedrag: alle communicatie moet worden gevolgd via een werkende en gecontroleerde infrastructuur. Glasvezelkabel bijvoorbeeld, of beheersbare draadloze netwerken. Elke vorm van communicatie zal elektronisch moeten worden om dit mogelijk te maken. Informatie zal gepersonaliseerd worden; op de persoon gerichte selectieve informatie. Oftewel individuele censuur. TV, telefoon, internet, e-mail: alles via één beheersbare infrastructuur. Momenteel steekt de EU voor miljarden aan subsidies in de aanleg hiervan in de landen die op dit gebied achterlopen.
Gezondheidsgedrag: het verplichten van zorgverzekering en een centrale administratie (EPD) die op individueel niveau het gezondheidsgedrag monitoren, het verplicht maken van vaccinaties etc.
Reisgedrag: iedere beweging moet in kaart gebracht worden. Zowel gewenst als ongewenst reisgedrag kan daarmee gestuurd worden. Voorbeelden hiervan: de OV-chipkaart, overal camera’s met kentekenherkenning, toegang tot databases met alle persoonlijke gegevens op luchthavens. Dit om ongecontroleerde samenscholing en persoonlijke communicatie onmogelijk te maken of te kunnen bestraffen.
Opvoeding en onderwijs: controlesystemen voor de ouderlijke invloed op kinderen. Het zoveel mogelijk beperken van de ouderlijke invloed op de opvoeding. Het veranderen van onderwijs in een vrijwel permanente, van bovenaf gecontroleerde kinderopvang.
Ongetwijfeld zijn er meer voorbeelden te vinden. De realiteit zal het voorstellingsvermogen te boven gaan.
Deze infrastructuren moeten volledig in werking zijn voordat de overgang van het oude naar het nieuwe systeem doorgang kan vinden. Pas wanneer er voor iedereen een persoonlijk elektronisch gedragsprofiel bestaat, en elk relevant gedrag (volledig geautomatiseerd) gevolgd kan worden, kan dat gedrag beloond of bestraft worden, en kan er met het nieuwe puntensysteem gedrag worden afgedwongen.
2- Het laten omvallen van het huidige monetaire systeem. Ook hieraan wordt gewerkt en ook dit is al gedeeltelijk klaar.
Om de bevolking gevangen te houden in het monetaire systeem is er een eeuw lang intensieve propaganda gevoerd. Propaganda die de bevolking moest overtuigen van de waarde van het geld. Een perceptie van waarde gebaseerd op het vergaren van geld en vooral ook op het uitgeven ervan: consumentisme. Deze propaganda is zodanig succesvol geweest dat er inderdaad een ijzersterke waardeperceptie is ontstaan. Mensen zijn waarde gaan hechten aan het systeem dat ze gevangen houdt.
Daarom kan het huidige systeem niet zomaar ontmanteld worden. Dat zou voor veel teveel onrust zorgen. Het publiek moet langzaam gewend worden aan zwakheden van het systeem en de mogelijkheid van het omvallen ervan. Dat gebeurt door gecontroleerde crises op te zetten. Zo ontstaat de perceptie van zwakte van het systeem.
Pas wanneer dit voldoende doorgedrongen is, wordt het tijd voor een beslissende blitz-crisis die de bestaande systemen volledig zal omgooien. Deze crisis zal zich zodanig snel voltrekken dat de bevolking geen tijd heeft om te beseffen wat er gaande is, en tijdelijk voor enorme armoede en ellende zorgen. Men zal aanvoeren dat er sprake is van “overmacht”, en dit gebruiken als rechtvaardiging voor het implementeren van een nieuw systeem.
De blitz-crisis zal elke vorm van bezit (buiten de elite) wegvagen, en dat is nodig omdat het nieuwe systeem niet meer gebaseerd zal zijn op bezit, maar op gedrag.
Waar in het huidige systeem werk de belangrijkste manier is om geld te verdienen, zal in het nieuwe systeem elke vorm van gewenst gedrag beloond kunnen worden, en elke vorm van ongewenst gedrag bestraft of onmogelijk gemaakt kunnen worden. Hierdoor zullen gedifferentieerde privilegeniveaus mogelijk worden. Bijvoorbeeld punten voor goed of slecht communicatiegedrag. Bij goed gedrag kan een hoger privilegeniveau bereikt worden. Een niveau dat bijvoorbeeld toegang biedt tot meer uitgebreide communicatie. Bij slecht gedrag kunnen privileges weer ingenomen worden. Zo kan op elk denkbaar terrein het individuele gedrag volledig gestuurd worden.
Het systeem zal aan de bevolking verkocht worden als het nieuwe wereldwijde “geld”. Maar dat is het niet. Het is niets meer dan een nieuwe managementtechniek. Een nieuwe ‘state of the art’ managementtechniek die de volgende grote stap zal betekenen in de totale controle van de machtselite over de wereld.
@Pieter Stuurman februari 12, 2010
