Ivan Ilich was voor mij een belangrijke Oostenrijkse cultuur filosoof die in 2002 overleed. Hij schreef ooit: Zodra er een diepe menselijke behoefte of wens is, waarin wordt voorzien door een instituut, dan wordt vroeger of later, het belang van dit instituut, belangrijker dan de menselijke behoefte die het instituut.
Ik onderschrijf dit, er zijn veel misvattingen over hoe instituten functioneren: Veel dingen die voor ons geregeld
zijn, zoals nationale veiligheid en sociale zekerheden, zoals gezondheidszorg, WAO, WW, en sociale uitkeringen,zijn instituten die door ons zijn gecreëerd om voor ons een bepaald soort valnet/zekerheid in te bouwen.
Allemaal in geval dat dingen anders lopen dan we willen. Maar langzaam aan zijn die instituten van koers
geraakt en zijn een eigen invulling gaan geven aan hun hun doelstellingen:
•Ze verwarren gewone publieke veiligheid met politiebescherming.
•Ze verwarren nationale veiligheid met militair evenwicht.
•Ze verwarren het verbeteren van bedrijfs- en gemeenschapsleven met steeds hogere opleidingen.
•Ze verwarren gezondheidszorg met medicatie en ingewikkelde medische ingrepen.
Het is het gevolg van lineaire systemen die op steeds grotere schaal functioneren. De hierboven genoemde
instituten zeggen belangrijk te zijn voor onze gezondheidszorg, ontwikkeling, veiligheid en onze
onafhankelijkheid.
Maar; al die instituten zijn voor hun functioneren en voortbestaan afhankelijk van financiële bijdragen vanuit
onze maatschappij, om ze in stand te houden. Terwijl onze maatschappij die instituten onderhoudt, claimen die
instituten dat ze nodig zijn om onze maatschappij te laten functioneren. Wat houdt wie in stand en wat zijn de
resultaten voor de bevolking van onze maatschappij, die afhankelijk is gemaakt van die systemen?
Veiligheid:
Werd vervangen door politiebescherming: Justitie maakt deals met criminelen en bepaalt hoe hard
we mogen rijden. Wij betalen die deals, maar ook de bekeuringen.
Vrede:
Werd vervangen door Militair evenwicht! Ondanks protest van de belastingbetaler, bepaalden zij om
37JSF’s te kopen van omgerekend €115.000.000 per stuk. De belastingbetaler betaalt.
Ontwikkeling:
Werd vervangen door, door de overheid vastgestelde opleidingen, die worden betaald vanuit de
gemeenschap, maar hun (duur betaalde) adviseurs bepalen wat goed onderwijs voor ons is, of niet.
Sociale zekerheid:
Wordt aan alle kanten gekort en waar mogelijk overgedaan aan privé ondernemingen. De
zorgverzekering werd daardoor al bijna onbetaalbaar en het openbaar vervoer ligt bij het minste geringste plat.
Ouderen zorg is al onbetaalbaar geworden.
Onafhankelijkheid:
Werd vervangen door een illusionaire keuzevrijheid! Die keuzes bevinden zich altijd binnen
de structuren van de maatschappij.
Gezondheidszorg:
Te erg voor woorden, maar ik ga er een hoop gebruiken.
Ten slotte ben ik een ervaringsspecialist en ik ontleen mijn recht op die titel door mijn ervaringen in zowel de
psychiatrische, orthopedische, als de cerebrale geneeskunde. Zolang een farmaceutisch instituut de rechten
kan claimen voor nieuw ontdekte medicijnen, zal de strijd over de winst, het belang van veiligheid voor de
gebruikers overschrijden! Aanspraak maken op de rechten van nieuwe medicijnen werd belangrijker dan het
genezen van de ziektes waar ze voor werden opgericht.
De vraag die bij mij opkomt is:
Werkt een medicijn zelf wel, of is juist de werking, zoals ze vermelden bij de bijwerkingen:
zeldzaam? Statistisch gelijk krijgen of een medicijn werkt, of niet, is niet hetzelfde als begrijpen wat genezing werkelijk is! Lineaire onderzoeken bepalen dat, wanneer de symptomen verminderen, of verdwijnen, de zieke genezen is.
Zo simpel is kennis.
Vergeef me mijn botte manier van vergelijken, maar zo redeneren is hetzelfde als iemand genezen verklaren als iemand geen maagpijn meer heeft, omdat je zijn maag verwijderd hebt. Het heeft geholpen, maar hoe onzinnig
is dit?
Ondervoeding is weer een héél ander onderzoeksveld en vereist een ander specialisme en is niet de
verantwoordelijkheid van de chirurg, die de patiënt dan ook keurig doorverwijst naar een andere specialist. Zo
hoort ’t ook te gaan volgens de regels.
Daar ontstaat een nieuwe medische situatie en een nieuw probleem, die geen relatie lijkt te hebben met de
vorige. Want daar is de patiënt genezen verklaard.
Ergens gaat het fout, dat is duidelijk, kennis wordt vaak verward met wijsheid.
Ik heb meer opgezocht: Wereldwijd, sterven er elk jaar meer dan 42.000 mensen als gevolg van ongewenste
bijwerkingen van psychotrope medicatie! Sommige antidepressiva zetten bewezen aan om zelfmoord te plegen en meer dan 330 psychotrope medicijnen bleken geen enkele andere werking te hebben, dan alleen maar hele nare bijwerkingen!
Cardiovasculaire problemen zijn slechts één van die vele bijwerkingen. Een arts stelde
heel duidelijk: “Bijwerkingen bestaan gewoon niet, het is gewoon de werking van de
medicatie!”
Het verschijnsel ‘bijwerking’ is uitgevonden en algemeen aanvaard, als mogelijk
optredend met het gebruik van geneesmiddelen, maar deze uitdrukking is in het leven geroepen door
producenten van geneesmiddelen zelf, om ongewenste effecten van hun medicijnen te maskeren. De
farmaceutische lobby maakt overuren om deze onvolkomenheden, die zogenaamd zo zelden voorkomen, te
verdonkeremanen. (maf woord eigenlijk,. .)
Als je denkt dat medicatie niet te veel en te gemakkelijk en eigenlijk overdreven veel voorgeschreven wordt
door artsen, overweeg dan de volgende gegevens eens die ik vond op ‘t internet: Volgens de ‘Centers for
Disease Control and Prevention’ in Amerika werden er in 2010 genoeg pijnstillers voorgeschreven, om elke
Amerikaanse volwassene, voor een maand, 24uur rond-de-klok, te mediceren.
In 2011 heeft de farmaceutische industrie twee dubieuze records op haar naam gezet. Het is veruit de meest frauduleuze industrie op de wereld en is uitgegroeid tot het veroorzaken van meer doden dan alle terroristische aanslagen ter wereld tezamen! In de VS alleen al, sterft elke 14 minuten iemand als gevolg van bijwerkingen van een medicatie. Dát is pas terrorisme!
Waarom weet niemand daar iets van en waarom blijft men zoiets dan gewoon een geneesmiddel noemen?
Peter Sattva
