In de periode januari tot en met maart worden langs de westkust van Frankrijk elk jaar ongeveer 6.000 dolfijnen gedood door grote industriële trawlers en vissersschepen die in paren te werk gaan (het net wordt tussen twee vaartuigen gesleept).
Volgens het Pelagis Observatory in La Rochelle zou het aantal zelfs 10.000 kunnen zijn. Dat is meer dan het aantal dolfijnen dat elk jaar wordt gedood bij de Deense Faeröer eilanden en in de baai bij Taiji (Japan) samen.
Zeebaars
Deze vaartuigen vissen vooral op zeebaars, waarbij zij zich gedurende het voortplantingsseizoen richten op de paaigronden. Deze praktijk betekent niet alleen een bedreiging voor de zeebaarspopulatie, maar is tevens dodelijk voor dolfijnen die als bijvangst in de netten komen en verdrinken.
Tijdens een patrouille op het Plateau de Rochebonne, filmde de bemanning van de Bob Barker de trawlers Jeremi Simon en Promethée, terwijl zij hun netten met twee gevangen dolfijnen aan het ophalen waren. Een van de dolfijnen leek al te zijn verdronken, maar de andere leefde nog en maakte in doodsangst fluitsignalen die op de video te horen zijn.
In plaats van de dolfijnen terug te gooien in zee, werden de twee dieren voor de ogen van de bemanning van Sea Shepherd aan boord van een van de twee vaartuigen gebracht. Deze macabere scene speelt zich, voor de Franse kust, gedurende het gehele jaar elke avond af met een piek in de periode januari tot en met maart.
Zullen dolfijnen spoedig volledig verdwijnen uit de Franse kustwateren?
Het Pelagis Observatory heeft gedurende een aantal jaren alarmerende rapporten gepubliceerd over de achteruitgang van de dolfijnenpopulatie, zonder dat hier aandacht aan werd besteed. In een rapport uit 2016, opgesteld door het Franse Nationale Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek, het Pelagis Observatory, en de universiteit van La Rochelle, wordt duidelijk gesteld dat de sterfte van dolfijnen als gevolg van de vissersschepen de overleving van de populatie op de middellange termijn in gevaar brengt.
Zeezoogdieren
Zijn extra kwetsbaar als gevolg van hun lage vruchtbaarheid en hun hoge gevoeligheid voor vervuiling door chemische stoffen en plastic. Bovendien hebben zij te maken met voedselschaarste als gevolg van overbevissing. Het is daarom dringend noodzakelijk om direct actie te ondernemen om de dolfijnen te beschermen. De Franse overheid heeft echter tot op heden niet gereageerd op alle waarschuwingen van wetenschappers op dit punt. De betrokken vissers maken gebruik van de algemene publieke onwetendheid.
De helse reis van de gevangen dolfijnen
Dolfijnen die in de buurt van zeebaars leven, worden gevangen in de visnetten waarin alles wordt gevangen dat op hun weg komt. Voor de gevangen dolfijnen volgt een pijnlijke dood door verdrinking. Elke dolfijn die levend in het net wordt opgehaald, sterft alsnog als gevolg van de verwondingen die de vissers aan boord aan de dieren toebrengen. Hun lijken, met breuken, gebroken staarten en flippers en diepe snijwonden veroorzaakt door de netten, spoelen regelmatig aan op de Franse stranden.
Opzettelijk vage rapportages over de aantallen bijvangsten die niet als ‘incidenteel’ kunnen worden beschouwd
‘Bijvangst’ is de verhullende term die wordt gebruikt voor de slachting van dolfijnen die elk jaar langs de Franse kust plaatsvindt. Een slachting die plaatsvindt in totale en streng bewaakte ondoorzichtigheid.
Vissers zijn op grond van de wet verplicht om vangsten van dolfijnen te melden, maar de overheid blijkt niet eens een instantie te hebben aangewezen om deze meldingen te registreren.
Dit vacuüm voorkomt dat er monitoring plaatsvindt van de sterfte van zeezoogdieren die door de trawlers wordt veroorzaakt. De Pelagis Observatory is gekwalificeerd en in staat om deze informatie te verwerken, maar heeft van de overheid geen toestemming gekregen om dat te doen.
Bovendien is er geen geld beschikbaar gesteld om meer selectieve vormen van visserij te implementeren, hoewel daarvoor wel fondsen zijn gereserveerd. De industriële visserij in Frankrijk wordt zwaar gesubsidieerd. Het terugdringen van de sterfte onder dolfijnen heeft echter geen prioriteit in het visserijbeleid van de overheid.
De Franse directeur van Sea Shepherd, Lamya Essemlali, roept de Franse overheid op om:
1.Trawlers te verbieden op de paaigronden van de zeebaars te vissen. Frankrijk geeft toestemming voor een zeer destructieve vorm van visserij in kwetsbare gebieden, maar voert ondertussen geen adequate controlemaatregelen uit.
2.Te zorgen voor betere monitoring van de visserijactiviteiten en ervoor te zorgen dat de verkoop van jonge vis effectief wordt voorkomen. Frankrijk heeft al voor meerdere miljoenen euro’s aan boetes gekregen voor het toestaan van de verkoop van ondermaatse vis, hetgeen verboden is door de Europese Unie om op die manier de vispopulaties te beschermen.
3.Een organisatie (zoals Pelagis Observatory) aan te wijzen om de meldingen van de bijvangst van dolfijnen in netten te registeren.
Wat het grote publiek kan doen:
Eet minder vis.
Koop nooit ondermaatse vis.
Boycot vis gevangen door trawlers. Koop uitsluitend aan een lijn gevangen vis.
Bron: Sea Shepherd Nederland
